Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1915, Qupperneq 17

IÐUNN |
Colomba.
111
Múlas, og ef þú gáir ekki að þér, þá reiti ég af þér
hárið.
»Ég er ekkert hugfangin af honum!« svaraði hún
og rödd hennar kvað við sterk og stoll í næturkyrð-
inni.
En þeir vinirnir gengu nú samtímis að heiman sér
til skemtunar og voru að tala um Colombu.
»Þessa stúlku gæti ég gamnað mér við«, sagði Efes.
»En það er nú réttara fyrir þig að gera það, því að
ég þekki svo margar aðrar. Þið eruð hvort sem er
nábúar í þorpinu, og hún situr alein heima allan
daginn með móður sinni, sem er alveg búin að missa
heyrnina. Hér getur þú líka hitt hana, því að hingað
kemur hún nær því á hverjum degi til þess að t'æra
föður sínum mat. Yertu nú enginn bjáni, skemlu þér
bara! Og hvað ertu að horfa upp til stjarnanna?
Éær hlæja hvort sem er að eins við skáldum og
hugsjónamönnum! Lífið er stutt, en það má njóta
þess — einnig til sveita. — Colomba . . . «
wÞegiðu.hí tók Antonío hryssingslega fram í fyrir
honum. »það eru ekki allir skapaðir til þess að
njóta!«
Og þó féll Colomba honum svo vel í geð; og oftar
en einu sinni datt honum í hug, að ekki gæti það
verið leiðinlegt að láta vel að slíkri stúlku. í þorp-
inu sá hann hana sjaldan, og aldrei kom hann lieim
til hennar, enda þóll þau væru nábúar. Aftur á móti
hittusl þau oft fyrir ulan bæinn og þá gengu þau
oft saman upp að seljum. Og þá trúði (iolomba
honum fyrir harmi sínum: »Ég á nú endilega að
giflast Pétri Loi, en ég vil hann ekki. Eg get ekki
liðið þenna Tára-Tobba með sí-vot augun og svona
lika súreygðan«.
»Hvernig ættu augun þá að vera?«
»Eins og tvær blikandi stjörnur«.