Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1915, Síða 40

IIÐUNN
134
Ágúst H. Bjarnason:
og dýra, heinbrot, innri áverka og meinsemdir. Hafa
Röntgens- geisla-
rannsóknir því
kornið læknis-
fræðinni mjög
að notum og
Röntgens- geisla-
stofur verið setl-
ar á stofn víða
um Iönd. Ein
slík stofa heíir
nú nýverið ver-
X
Röntgens-liylki.
ið sett á stofn hér við háskólann og önnur á Vífils-
staðahælinu. En þótt Röntgensgeislarnir reyndusl nú
svo þarfir, vissu menn að svo komnu ekkert um eðli
þeirra og nefndu þá því tiðast X-geisla.
Og nú komu enn nýir geislar til sögunnar. Árið
eftir að Röntgen fann geisla sina, fann franskur efna-
fræðingur, Becquerel að nafni (1896) í jarðbiks-
blöndu, er kom frá Jóaehimsdal í Bæheimi, ýmiss-
konar úran-sambönd, er stöfuðu frá sér geislum. En
úran er, eins og kunnugt er, þyngst allra frumefna
(eindaþungi 238,5). Þá kom það og í ljós, að næst-
þyngsta fruinefnið, sem nefnist thorium (232,1), staf-
aði einnig frá sér geislum. Geislar þessir voru yfirleitt
annars eðlis en bæði kathodu-geislarnir og Röntgens-
geislarnir og voru því nefndir Becquerel’s-geislar.
Nú var farið að inæla geislamagn þessara efna, úrans
og thoriums, með því að einangra þau hvort um sig,
en þá kom það í ljós, að jarðhiksblandan virtist
stundum hafa miklu meira geislamagn til að bera en
það er stafað gat frá þessum efnum. Þetta leiddi til
þess, að hið undraverða efni radium var fundið, en
það leysti aftur gátuna um hinar mismunandi leg-
undir geisla, sem þegar voru fundnar.
Það var pólsk kona, að nafni Marija Sklodowska