Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1915, Qupperneq 79

IÐUNN]
Endurminningar.
173
og bróðurdætur prófastsins tvær, Guðfinna og Hólm-
fríður dætur Péturs í Reykjahlíð. I5á var og á heim-
ilinu systir prófastsins Jakóbína, er síðar giftist Grími
Thomsen. Hún var heldur fáskiftin, en fyndin og
komst oft vel að orði. Enn voru á heimili hjá pró-
fasti foreldrar lians, séra Jón og Þuríður kona hans.
Séra Jón liafði síðast verið prestur á Kirkjubæ í
Hróarstungu, en hafði nú slept prestskap. Hann var
sonur Þorsteins í Reykjahlíð. Þorsteinn hafði verið
slórauðugur maður.
Þó að séra Hallgrimur væri prýðis-gáfaður maður
og mæta vel að sér, þá var honum, eins og ég sagði,
ekki lagið að segja til unglingum. Páll bróðir minn
hitti hann sumarið eftir og spurði hann, hvernig ^
honum þætti ég lagaður til lærdóms. Hann kvaðst
halda að mér væri ekki kennandi. »Hvernig getur á
því staðið?« spurði Páll, wfaðir okkar sagði mér þó
oft, að hann teldi hann bezt gefinn af okkur öllum
systkinunum, svo að ég hélt að hann vantaði ekki
-gáfur«. — »Þær kunna þá að lejmast einhverstaðar i
langt niður í pokahorni«, svaraði prófastur.
Þrátt fyrir þelta var þó afráðið, að lialda áfram
með að láta mig læra undir skóla. Séra Þorvaldur
Ásgeirsson, sem þá var ungur kandídat, fékk Þing-
múla-prestakall í Skriðdal og vígðist þangað um sum-
arið og flutti sig austur um haustið. Hann hafði kent
nemendum undir skóla 2 vetur frá því hann varð
kandídat og þar til er hann fékk brauð. Hann var
greindur maður og meðallagi lærður; en hann hafði
einkar-gott lag á að kenna. Hann var ungur, kátur
og fjörugur og einstaklega góður maður í sér. Hann
selti mér fyrir hæfilega langar lexíur og lofaði mér
-aíUð að fara og leika mér, þegar ég hafði lokið því
sem mér var fyrir sett. Hann var aldrei vondur við
mig, þegar ég kunni ekki, en áminti mig hlýlega og
^’ingjarnlega; hann var mér í öllu atlæti fremur sem