Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Qupperneq 7

ÍÖUNN]
Forkólfar sambandslagagerðarinnar.
249
fig svo óskin um að binda enda á hina löngu stjórn-
máladeilu mun hafa ráðið mestu um að breyta hug
Dana og stjórnarstefnu í vorn garð. En þó var mjög
teflt á tvær hættur hjá oss. Svo ákjósanlegt sem það
var, að vér gátum allir staðið sem einn maður um
kröfur vorar, svo hæltulegt gat það orðið, ef ekki
yrði ráðið fram úr deilunni á friðsamlegan hátt. Því
fið hefðu samningar ekki tekist, þá var að minsta
kosti þrent til, fyrst það, að vér hefðum enga leið-
rétting fengið okkar mála og að alt hefði staðið í
sama stappinu og áður; annað það, að vér heíðum
sagt skilið við Dani og lent undir »vernd« Englend-
tfiga eða annars stórveldis; eða ef vér hefðum beðið
eftir stríðslokum og Þjóðverjar sigrað, þá hefði þriðji
•fiöguleikinn getað orðið sá, að höfð hefðu verið
skifti á oss og Suðurjótum, eins og stundum hafði
Verið látið í veðri vaka. Enginn þessara kosta hefði
verið æskilegur og því var talið réttast að reyna enn
t)á
einu sinni samningaleiðina og flýta samningunum
Sem mest. En Danir höfðu skip og gátu sent oss
^fienn til samningagerðar.
Nú mun það upprunalega hafa verið i ráði að
fenda að eins einn mann af Dana hálfu til samn-
Xnga við oss íslendinga. En er danska stjórnin fékk
sv° nauman meirihluta, sem raun varð á við síð-
Us‘u kosningar í Danmörku, kaus hún heldur að
Ureifa ábyrgðinni og láta livern flokk, sem á annað
°rð vildi taka þátt í samningunum, senda sinn mann
saniningagerðarinnar. En allir flokkar nema hægri-
ffifinna flokkurinn, sem jafnan hefir verið oss Þrándur
1 Götu, tóku þátt í tilnefningunni, og því urðu sendi-
fi^ennirnjj, fjórir_ yar þetta auðvitað ágæt trygging
yrir oss, að alt það héldist, sem þessir menn gengu
* þar sem þeir höfðu mikinn ipeirihluta ríkis-
Þ^ngsins að baki sér. Á hinn bóginn átti alþingi þá
®etu hér og gat því jafnan fylgst með því, sem um-