Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Side 18

260
Viðíinnur: Dauði?
i ÍÐUNN
Því lííið er eilíft, og lífið er guð,
og að lífinu starfa þú skalt.
Þótt máttlitlir séum með markaða braut,
lítil maurildi’ í víðsævi húms —
ein örstundar viðkoma’ eins aflgeisla’, er þaut
fram um eilífðir tima og rúms —,
þótt persónan sjálf geti sizt talist gild
til að setjast á alsælutind,
við orkum þó miklu’, ef oss vantar ei vild,
því að verk hvert er eilifðarlind.
Hver örlitill steinn, sem þú varpar á ver,
reisir víðförul hringbáruföll.
Hvert ljós, sem þú kveikir, hve litið sem er,
á sér leið gegnum sólkerfin öll.
Hver tónn, sem þú vekur, hann vindur sér skjótt
út um víðgeim, í eilífum sveið.
Hvert verk, sem að vinnurðu, ljúft eða ljótt,
teygir limar um aldanna skeið.
Vefum, vefum voðir alda,
aldavoðir okkar börnum.
Mjúkar, hreinar, magni læstar.
Bindum nöfn í breiða dúka.