Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Síða 36

278
Vilhjálmur Stefánsson:
[ IÐUNN
félagar hans hinir á tjaldstöðvunum komnir á kaldan
klaka af matarskorti, og það svo mjög, að þeir hötðu
etið upp allar húðir hans. Horfurnar voru ekki góðar
og Eskimóarnir vildu nú aftur halda vestur á bóginn.
Dr. Anderson hélt nú og vestur á bóginn með suma
af Eskimóunum; suma skildi Vilhj. eftir við Parry-
höfða, en sjálfur hélt hann nú inn í landið og fókk
góða veiði ásamt hinum ágæta félaga sínum, Nat'
kusíak. Petta var um miðjan marz, en 21. api*l
1910 lagði Vilhjálmur og félagi hans, ásamt 2 öðrum
Eskimóum upp í austurferðina og var ferðinni heitið
alla leið austur að Coronations-flóa, eða svo langt
sem V. St. fyndist ráðlegt. En allir höfðu Vestureski-
móarnir geig af nágrönnum sinum í austri, ef nokkrir
væru, og gengu tröllasögur af (bls. 160). Þann 9. ma*
komu þeir auga á rekavið á ströndinni með nýlegum
axarhöggum i, sýnilega til þess að prófa, hverrar
tegundar viðurinn væri, en þar eð þetta var gegnt
Victoríu-eyju og hún var sögð bygð, en meginlandið,
er þeir voru á, óbygt, hugði Vilhj., að eyjarskeggjar
kynnu að hafa komið yíir á ís um veturinn eða vorið,
til þess að ná sér í timbur. En síðar kom það a
daginn, að þelta voru einmitt fastlandsbúarnir, sem
Vilhj. grunaði að byggju ekki langt undan. Og nu
fór þeim að hitna um hjartaræturnar, Vilhjálmi af
vísindamannseðlinu og af fögnuði yíir þvi að fiBoa
eitthvað nýtt, en félögum hans, Eskimóunum, af geltt
þeim, er þeim stóð aí »Austanvérunum«. 12. ma*
fundu þeir »vetrarsetuhúsin«, sem voru ekki færrl
en 50, og þetta jók enn meir á ólta Eskimóa og
fögnuð Vilhj., og svo fylgdu þeir slóðanuin eftir fólkið *
norðurátt næstu daga, fundu ný og ný »liús« á tveggja
til þriggja mílna færi og loks komu þeir auga a o
selveiðara, sem sátu að selveiðum á ísnum í nokk-
urri fjarlægð og svo hvern af öðrum. Eftir íyrstu
spurningarnar, og er þeir vissu, að þeir kæmu í trið-