Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Blaðsíða 49

IÐUNN1
Dvöl mín meðal Eskimóa.
291
100 álnir eða 33 faðmar. Þegar þeir voru búnir að
sýna mér þetta, setti ég upp stöng í hér um bil 100
faðma fjarlægð og skaut á hana. Fólkið, sem stóð
alt í kringum mig, karlar, konur og börn, hafði ekki
hugmynd um, hvað ég ætlaði mér, en þegar það
heyrði hvellinn, flýðu konur og börn inn í húsin,
en karlmennirnir hörfuðu aftur á bak um 40—50
fet og töluðu með miklum æsingi hver við annan að
haki snjógarði einum. Ég fór strax til þeirra og bað
þá um að koma með mér að stönginni og sjá, hvað
orðið hefði. Eftir nokkrar málalengingar fékk ég þrjá
til að koma með mér, en því miður hafði ég ekki
hæft. Við þetta lélli þeim; en þegar ég sagði þeim,
að ég ætlaði að reyna aftur, voru þeir því mjög mót-
fallnir og sögðu, að ég mundi fæla selinn burl frá
veiðistöðvum þeirra og þá tæki fólkið að svelta.
En mér virtist óhjákvæmilegt að sýna þeim og
sanna, að ég gæti, það sem ég segði, gæti skotið
gegnum stöngina á 100 faðma færi, og þrátt fyrir öll
andmæli þeirra bjó ég inig til þess að skjóta aftur
um leið og ég sagði þeim, eins og satt var, að við
notuðum þessi vopn til selveiða vestur í landi og að
skothvellirnir fældu ekki selinn burt. Ég liitti nú í
öðru skoti, en þeir virtust ekki vera svo mjög hlessa
á farinu eftir kúluna í stönginni eins og á hvellin-
um. Og yíirleitt virtust þeir alls ekki undrast þetta.
^egar ég sagði þeim, að ég gæti skotið hvítabjörn
eða hreindýr á jafnvel helmingi lengra færi, þótti
þeim það ekkert mikið, en spurðu mig, hvort ég
nieð rifli mínum mundi geta skotið hreindýr, sem
væri hinum megin við fjallið. Éegar ég sagði þeim,
að það gæti ég ekki, fóru þeir að segja mér frá töfra-
inanni miklum (shamana) hjá einum nágranna-flokk-
'oum; hann ætti kynja-ör, er gæli hæft hreindýr
handan yfir fjöll, og það hversu há sem fjöllin væru.
h'eim þótli með öðrum orðum ekkert til skotlagni