Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Blaðsíða 54

296
Per Sivle:
( iðunn
kveldi, þegar konurnar tilkyntu, að kvöldverðurinn
væri framreiddur. Eftir kvöldverðinn sat ég nokkra
stund og skrafaði við húsbændur mína og einn eða
tvo gesti aðra og síðan gengum við öil heim til min»
en þar var þá helmingur allra þorpsbúa saman kom-
inn líkt og kvöldið áður. En þeir dvöldust þar að
eins stutta stund og um kl. 11 hafði síðasti gestur-
inn boðið okkur vingjarnlega góða nótt. Og þannig
lauk fyrsta degi okkar meðal Eskimóanna á VictoríU'
eyju. [Niöurlag næst.]
Kvöldið.
Eflir
Per Sivle.
[PenSivle, norskt sagna-og ljóðskáld (1857—1904), varö
eitt hið helzta pjóðskáld Norðmanna siðustu ár ævi sinnar,
einkum fyrir sagnakvæði sin og náttúrulýsingar: Noreg
(1894), Bersöglis- og andre viscr (1895), Skaldemaal
(1896) og Olavs-kvæde (1901). — Sögnin segir, að meðan
hann gekk á lýðháskóla, hafi hann pjáðst af svo áköfu
punglyndi, að hann hafi stundum verið að hugsa um að
fyrirfara sér. Einu sinni sem oftar hafði hann gengið út 1
skóg um kvöld með pað áform í huga. Pá átti petta kvæði
að hafa orðið til. En að pvi loknu hefir hann líklega tekið
undir með Agli: »Skal ek pó-------óhryggur — heljar bíða«-
Kvæðið hijóðar svo í islenzkri pýðingu:]
Eitt kvöld, þegar harmur í hjarta mér bjó,
og hugurinn flaug yfir tímanna sjó,
ég reikaði einn út í ilmandi skóg,
— mig einveran lokkaði, góðviðrið dróg.