Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Qupperneq 56

298
Ágúst H. Bjarnason:
I iðunn
»Húrra! og hó!
Hérna er hann Pétur, sem hvergi fann ró.
En loksins það hefir hann lært i kvöld,
að lífið borgar þó öll sín gjöld«.
Jónas Jónasson á Óslandi pýddi.
Heimsmyndin nýja.
Eftir
Ágúst H. Bjarnason.
Vér höfum nú virt fyrir oss bæði tilraunir Pas-
teur’s, er virtust sanna það, að líf gæti ekki kviknað
alt í einu upp af ólifrænum efnasamböndum (Iðuno
II. ár, bls. 312 o. s.) og tilgátu Arrheniusar ui»>
að lífsfrjóin hefðu borist hingað til jarðar fj'rir geisla-
þrýstingi sólar utan úr himingeimnum (Iðunn, III- ar’
bls. 203 o. s.). En nú eigum vér að fara að virða
þá tilgátu fyrir oss, hvort lífið hafi ekki getað orðið
til á alveg eðlilegan hátt í skauti jarðarinnar fyI,r
eðlilega, samfelda þróun á vissu þroskastigi hennar.
Ef einhver maður með meðalþekkingu á vísinda-
starfi síðastliðinnar aldar væri nú spurður að, hvef
væri hin ágætasta af uppgötvunum Pasteur’s, mundi
hann sennilega nefna þá uppgötvun hans, sem mest-
öll heilsufræði nútímans hvílir á, að allir sóttnæm,r
sjúkdómar stafi af örsmáum lífsverum, er sóttkveikjur
nefnast. En þótt uppgölvun þessi hafi reynst svo
feykilega heillarík, sem raun er á orðin, fyrir 11
manna og heilbrigði, og hún hafi brotið æði miki
skarð í sigð dauðans (sbr. Pasteur’s minningu, myn