Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Qupperneq 58

300
Ágúst H. Bjarnason:
[ iðunn
um til hugar, að þótt Pasteur hefði sýnt fram á það
á að þvi er virtist alveg ótvíræðan hátt, að líf gæti
ekki kviknað alt í einu og svo að segja milliliða-
laust upp af ólífrænum efnum, þá væri þar með alls
ekki loku skotið fyrir það, að það hefði þróast af
einu stiginu á annað úr ólífrænum og lífrænum efna-
samböndum á vissu tímabili í þróunarsögu jarðar-
innar, og það væri nú þetta, sem réttast væri að
beina huganum að.
t*að er enskur lílTræðingur af þýzkum ættum,
Scháfer að nafni, sem einkum heíir beint atbyg'1
manna að þessu. Sem forseti brezka vísindafélagsins
lBritish AssociationJ hélt hann árið 1912 ræðu þess
efnis, að þótt loku væri skotið fyrir hina skyndi-
legu sjálfkveikju lífsins með rannsóknum Pasteur s,
þá væri alls ekki þar með sagt, að lííið hefði ekk»
getað þróast á vissu þroskastigi jarðar upp af hin-
um ólífrænu og lífrænu efnasamböndum, sem Þ3
urðu til.
Þessi ræða vakti nú aftur athygli líffræðinga 3
meginkjarna málsins. Hún sýndi þeim, að hér vsei*
verkefni fyrir höndum, sem ef til vill mætti ráða
fram úr með líll'ræðilegum tilraunum. Ef til vill vsen
líflð til orðið fyrir samstarf ákveðinna orsaka, sen*
væru að verki enn þann dag í dag. Þetta gætu nienn
gehgið úr skugga um með hinum og þessum vis-
indalegum tilraunum, er gerðar yrðu bæði nú oít
síðar. Vandinn væri að eins sá að stofna réttilega til
tilraunanna, kunna að spyrja réttilega, þ. e. í fuflu
samræmi við hin eðlilegu þróunarskilyrði lífsins.
I þessari ræðu sinni greiddi nú Scháfer og gutu
þessara tilrauna með því að gagnrýna skoðun Arr-
lieniusar um »himinflug« lífsfrjóanna (Iðunn, H »■
bls. 216) og sýna fram á, að hún réði ekki að neinu
leyti fram úr þessu vandamáli. Um kenningar Arr-
heniusar fór hann svofeldum orðum: