Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Qupperneq 64

306
Ágúst H. Bjarnason:
[IÐUNN
þessu má ráða, að ýms önnur fjöleindasambönd, líf-
ræn og ólífræn, hafi myndast í hinum volgu höfuni,
þangað til loksins það lífefnasamband varð til, sem
gat endurnýjað sjálft sig, jafnóðum og það starfaði
og leystist upp. En —þá var lííið líka til orðið; því
að það sem nefnt er lífsfrymi (proloplasma) og er
hinn eiginlegi lifgjafi allra lifandi vera, er ekki annað
en ákaflega flókið og margþætt efnasamband, senr
hefir einmitt þenha eiginleika, að það getur endur-
nært og endurnýjað sjálft sig jafnóðum og það leysist
upp. En sé nú lífið þannig til orðið, þá hefir það
orðið til fyrir eðlilega, óslitna þróun frá því er fyrstu
frumeindirnar urðu til og þangað til loks þessi fjöl-
eindasambönd, sem gátu endurnýjað og endurnært
sjálf sig, um leið og þau leystust upp, gátu orðið tih
Pessar fjöleindir urðu fyrir hragðið að svonefnduro
lifkveikjum (biogenej; og undir eins og þær fóru
að slarfa saman í meira eða minna samfeldu kerfi»
var fyrsta lífsveran (organismus) orðin til.
Þannig hugsa nú bæði efnafræðingar og lífi'ræð-
ingar sér að lífið sé orðið til fyrir samfelda, óslitna
þróun, undir eins og þvi varð lifvænt. En — sé nú
lífið orðið til þannig fyrir óslitna þróun efnasam-
bandanna, þá má búast við því, að þessi tilgáta
þeirra verði staðfest fyr eða síðar, eða með öðrnm
orðum, að efnafræðingum takist innan skemri eða
lengri tíma með tilraunum sínum og efnarannsókn-
um að brúa það »hyldýpi«, sem virst hefir vera
staðfest milli hinnar dauðu og lifandi nátlúru. Hro
flóknustu lífefnasambönd, eins og t. d. hin margvís-
legustu sykursambönd og ýms eggjahvítuefni hefir
þeim þegar tekist að húa til (sbr. Iðunni, II, bls.
60 o. s.), og í niðurlagi þessa kafla mun að lokum
getið eins ma'nns, sem fullyrðir, að sér hafi þegar
tekist að leiða í Ijós lifandi smáverur, er séu orðnar
til úr ólífrænum efnum. En öllum slikum sögum ei