Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Síða 83

ItíUNN|
Hitsjá.
325
þS'tl J>að. Ýms kvícðin, sem ciga að vera »á borð við« er-
lend kvæði, liafa mistekist, t. d. Ejskan. Annars eru llestar
|»5'ð. við sönglög og hefir áður verið minst á J»ær.
Margt tleira mætti tína ti), eins og smellin smákvæði og
stökur, t. d. «, þessir karlmenn. Og tæjjast h’eld ég, að til
sé sannari né smellnari lýsing á sumum islenzku stjórnmála-
görpunum frá síðuslu árum en þessi eina lína Gests:
Munum prógratnmiö: gjammið!
En hér skal staðar nema — og J>ó eitt að endingu. Kg
held að straumhvörf liati nú legið við land i isl. bókment-
um. Vöxturinn lielir kannske sjaldan verið eins mikill i
andlcgu lífi hér og nú. Og sennilega á liann cftir að aukast,
ef J>að er satt, að t. d. i einum bekk Mentaskólans séu nú
l-l »skáld«. En það er undir liælinn lagt, hvort úr þessum
vexli verður ylríkur áveitustraumur á íslenzkan þjóðar-
þroska eða gjálfrandi andleysiselfur af sálardrej)andi leir-
burði. Pví að J)að hefir verið kvartað ytir því, hve margir
fengjust hér við skáldskap — og auðvitað teljast J»eir ekki
allir til stærri spámannanna. En slíkur almennur áhugi
aetti ekki að vera nema lil góðs, ef ekki fylgdi böggull
skaiumrifi — sá, sem nú háir mcst íslenzkri Ijóðagerð —
°g það er gagnrýnisskorturinn, hjá höfundum og lesendum,
því »alt er hirt og alt er birt, aldrei hlé á leirburðe«.
Gestur á líka þenna galla. Bókin lians hefði að skaðlausu
mátt vera miklu skemri. Nú skyggir illgresi á margl góð
ítresi, sem bún geymir. En samt á búkin fyrir sér að lifa
— lifa sem einn eftirlektarverðasti fulltrúi fyrir límabil
siðustu ára i isl. ljóðagerð, þar sem öldur gamals og nýs
brotna á cinna einkennilegaslan liátt. Vþg.
Slef'ún frá Liuíladal: Söngvar förumannsins. Rvk.
Gefin út í 290 eint. á 10 kr.
Hér er nýtl skáld á fcrðinni, og að því er virðist veru-
legl ljóðskáld, sem yrkir af innri þrá og nauðsyn. Að vísu
eru kvæðin ekki mjög sérkennileg og sum freniur J>ung-
lyndisleg. A það sjálfsagt rót sína að rekja lil hins megna
heilsuleysis, sem höf. kvað hafa átl við að stríða. F.n kveð-
''Udin er óvenjulega þýð og mjúk og verulegt listfengi á
Hestum kvæðunum.
O')
Iðunn IV.