Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1931, Blaðsíða 47

IÐUNN
Islenzk kirkja og trúarbrögð.
41
alia, sem liggja á bak við stjóm guðs á heimimim, og
örugg vissa um, að alt stjórnist pað af óendanlegri
vizku og kærleika. Ekkert er undirstétt jafn-hættulegt
og [ressar tilfinningar. Foreldrar, sem missa barn sitt
af orsökum vondra húsakynna eða ónógs fæðis, taka
að rekja rætur sorgar sinnar til kærleika guðs, sem
sjái, að sorgin hafi blessunarrik áhrif á mennina, í stað
þess að leita þeirra í ranglæti skipulagsins, arðráni
yfirstéttarinnar, og láta það skerpa skilning sinn á
vandamálum lífsins og vekja skyldur gagnvart öllum
þeim, er við sömu kjör eiga að búa, stétt sinni og
eftirkomendum. Á engu ríður undirstétt meira en
tilfinningu fyrir mætti sínum. Dýpsta nautn hennar má
ekki felast í meðvitund um ósýnileg öfl, er yfir henni
vaki, heldúr í tilfinningu þess, að hún er voldug og
sterk að hún verður sjálf að gerast skapari þeirrar
jarðar, sem veitt getur mannkyninu sælu og hamingju,
og að það er hún, sem ber ábyrgð á Iifi næstu kyn-
slóða. i
V.
Aðaldrættir greinargerðar minnar fyrir afstöðu minni
til trúarbragða yfirleitt og islenzkrar kirkju sérstaklega
eru þá þessiir:
1. Ég er andvígur trúarbrögðum yfirleitt og tel þau
hættuleg jiroska manna til rökréttrar hugsunar og
skilnings á því, að hamingja mannkynsins verður
að byggjast á trú mannanna á sjálfa sig og tilfinn-
ingu þess, að þeir verði sjálfir að gerast skapendur
þeirrar jarðar, sem á að verða hæfur bústaður ham-
ingjusamra manna.
2- Ég lít svo á, að íslenzk kirkja sé alls ekki trúar-
bragðastofnun og hefi aldrei verið það nema að