Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1931, Blaðsíða 51

iðunn Vísindal. aðferð til samtals við íbúa stjarna.
45
sitt eiginlega erindi, en þó kemur ótvíræðlega í ljós,
að öllu ber saman, því, sem hinn sofandi miðill í sann-
kölluðu sambandsástandi liafði talað, eins og hann væri
Gustav M., og því, sem hinn nálega blindi og einmana
öldungur segir þeim þarna sjálfur.
II.
Almenningur hefir, því miður, ennþá ekki veitt eftir-
tekt þeirri furðulegu staðreynd, að sofandi rnaður getur
hagað sér einsog annars manns sál sé komin í hann.
Og þó er erfitt að benda á það viðfangsefni líffræð-
innar, sem undraverðara sé, eða líklegra til að auka
skilning á tilverunni, þegar rannsakað verður nógu
vandlega. En jafnvel vísindamennirnir, sálufræðing-
arnir og sálulæknarnir (Psychiater) hafa hvergi nærri
veitt því þá eftirtekt sem skyldi, að andi og taugastarf
eins manns getur framleiðst í öðrum, þegar sérstak-
löga stendur á. Af þessum athyglisskorti er það, sem
úppgötvun mín á eðli svefns og drauma hefir fengið
svo litinn byr ennþá meðal vísindamanna; og af því
€r það, sem alheimslíffræðin (kosmisk biologi), sú
vísindagrein, sem betur mun greiða fyrir framförum
'bannkynsins en nokkur þau vísindi, sem hjngað til
hafa verið stunduð, er ennþá aðeins í fyrstu bernsku.
lJegar ég nú las þessa ritgerð Schuberts, sem ég
hefi getið um, sá ég að þarna var gott færi á að þoka
eitthvað áleiðis því máli, sem er svo áríðandi, að ef
þaö nær ekki fram að ganga, þá mun öll menning
faila í rúst áður á mjög löngu liði, og mannkynið
líða undir lok, hið hvíta mannkyn fyrst. Skrifaði ég
Þá dálitla grein og sendi þessu sama tímariti, Zeit-
^chrift fúr Parajisychologie; er hún |>rentuð í nóvem-
þerheftinu 1930, s. 705. Reyndi ég tii að glæða athygli