Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1931, Blaðsíða 39

jðunn Islenzk kirkja og trúarbrögð. 33
að leiita hjá æskumönnum þjóðarinnar að hrifni á post-
ulunum og öndvegismönnum kristinnar kirkju. Honum
liggur pað ekkert á hjarta, hvað þeir vita um höfuð-
atriiði kristindómsins. En ef andi Skarphéðins og Grett-
is hættir að lifa í sálum æskumannanna, þá virðist
honum svo sem mikill háski sé búinn. Enda eru þess
dæmin deginum Ijósari, að þessi landi okkar, sem
heldur að hann sé katólskur, lifir fyrst og fremst í
heimi þeim, sem fornsögurnar opnuðu fyrir honum.
Þegar hann grípur pennann, þá er honum það skapi
næst að segja frá kersknum og liugrökkum strákum,
sem af hálfgerðum prakkarasikap henda sér út í æfin-
týri og svaðilfarir, trúa á mátt sinn og megin og bera
sigur úr býtum. Þar er ekkert, sem minnir á hugsjóna-
líf kárkjunnar dýrlinga, engin þrá til að líða pínslir
fyri.r nafn Jesú Krists, engin ástríða til að láta gefa
sér sitt undir hvorn.
Kristindómurinn hefir verið hér á landi meira lög en
andi meira utan að lærðar kennisetningar en sann-
indi, sem hafa átt rætur í djúpum sálarlífsins. íslend-
ingar höfðu lært það, að kirkjan hefði einkaumboð guðs
hér á jörðunni. En þegar eyfirzkir og hornfirzkir bænd-
ur taka höndum saman og gera aðsúg að æðsta ráði
guðs í landinu, biskupinum í Skálholti, taka . hann
frammi fyrir æðsta helgidómi drottins, klæddan hinum
guðlega einkennisbúningi, setja hann í poka og drekkja
honum í Brúará þá sjást þess engin merki, að ótti
hafi gripið þjóðina um afdrif þeirra manna, er þannig
breyttu. Þegar alt kom til alis, þá sá 'þjóðin ekkert
umboð guðs í þessari persónu, heldur bara ómerkilegan
yfirgangssegg, sem fór með mikil völd og notaði þau
miskunnarlaust til kúgunar. Það var hetjudáð í augum
þjóðaninnar að hrinda því kúgunarvaldi af höndum sér,
3
Iðunn XV.