Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Page 22

308
Fáðu mér sverðið mitt, Freyja!
IÐUNN
Hinn sjöutndi’ og síöasti dvergur
seldi þér nieniði í hönd.
Pá breyttirðu geði við gesti
og gerðist siðavönd.
Pú vísaðir dvergum til dyra.
Dvergunum féllu tár.
Peir héldu hið bráðasta’ á burtu,
með blæðandi hjartasár.
Úr minninigum sínum þeir suðu
sverð það, er bezt ég veit,
sem ekkert mainnlegt auga
annað en mitt þó leit
Svo mæltu þeir miklu smiðir:
— Á meðan þú sverðið ber
fær hvorki elli né eldiur
né eitur grandað þér.
En eitt er eðli sverðsins,
því aldrei bregða skal,
án þess eggin roðni
og einhver fialli í val.
Pví hafirðiu hjörvi brugðið
og hikir svo — eitthvert sinn,
er úti lum okkar töftia
og æfiferil þinn.---------
Svo brá ég egg og oddi
og ait af sigur fékk,