Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Blaðsíða 91

ÍÐUNN
Bækur.
377
hir.uvn djörfu áætlunum verði fylgt. Viðhorfið verður hið
sama og fyrir ungum og áhugasömum bónda, sem berst
um á hæl og hnakka til skjótra umbóta á jörðinni, svo að
lífvænlegt verði að búa á henni. Hann getur heldur ekki
farið að njóta ávaxtanna strax; pað væit hann og ann sér
engra tómstunda, einskis munaðar, varla svefnhvíidar af
áhuga fyrir að ná sem fyrst settu marki. Það er stórt að
vera vitni að slíkri einbeittri baráttu ódeigs vilja til að
búa í haginn fyrir sig og framtíðina. En ekki er það síður
stórt, er heil þjóð rís upp einhuga að því starfi að gera
landið byggilegra og notfæra sér orkumöguleika þess.
Fyr en varir rennur sá dagur, er „stritandi vélar“ standa
tilbúnar að framleiða allsnægtir handa öllum. Það er að
eins undir rangsnúnu og vitfirtu skipulagi, að vélarnar eru
óvinir mannanna og búa þeim böl. Sé stjórnað af viti, eru
þær lausnarar þeirra frá oki erfiðis og þrældóms. Og gera'
má ráð fyrir, að ótti hins vitra manns, Bertrands Russell
(sbr. ritgerð hans framar í þessu hefti), að Rússar fari áð
■dýrka stritið stritsins vegna, sé ástæðulaus.
Bókin segir frá liinni miklu fimm ára áætlun Rússa, sem
þegar er framkvæmd i öllum aðalatriðum — á rúmum fjór-
um árum. Höf. fer með lesandann frá einni höfuðstöð til
annarar, þar sem verið er að beizla náttúruöflin i þjón-
ustu mannanna, sýnir honum vinnubrögðin, bendir á þð
sigra, sem þegar eru unnir, og þá, sem verða unnir i nán-
usta framtíð. Og hann gerir þetta óvenju-skilmerkilega og
skemtilega.
Mennirnir eru þess megnugir að umskapa þessa jörð,
og þeir eru að gera það. En með umsköpun jarðarinnar
umskapa þeir sjálfa sig. I síðasta kafla bókarinnar bregður
liöf. upp eins konar framtíðarsýn: nýtt fólk mun vaxa upp
og lifa lifinu undir nýjum skilyrðum og nýjum starfshátt-
uni. Staðleysur — draumórar, segir einhver. Síður en svo.
Hér eru engar spásagnir langt í aldir fram; það, senv höf.
talar um, er að gerast eða mun gerast á næstu árunv og
áratugum. En þessar breytingar munu ekki láta sig án
vitnisburðar í lífi fólksins og viðhorfi til þessa heims.
Það skiftir engu máli, þótt mannlegt eðli kunni að vera
samt við sig og óumbreytanlegt, eins og margir spekingar
hald'. frarn. Hér er alls ckki um það að ræða að breyta