Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Qupperneq 55

ÍÐUNN
Stofnenskan.
341
Á islenzku:
Úr gamanbréfi frá Jónasi til kunningja hans i
Kaupmannahöfn.
Einu sinni á dögunum, þegar drottningin á Englandi var
að horða litla skattinn, ])vi að hún borðar æfinlega litla
skatt þá kom maðurinn hennar út í skemmu að bjóða
góðan dag. „Guð gefi þér góðan dag, heillin!“ sagði drottn-
ingin. „Hvernig er v'eðrið?" Maðurinn drottningarinnar
hneigði sig og sagði: „Hann var regnlegur í morgun, en
nú hirtir upp. Ég lét taka saman, og svo má binda, þó pú
farir ætlarðu yfrum í dag, gæzka?“ „Já,“ sagði drottn-
ingin. Hann lineigði sig þá aftur og sagði: „Ég verð þá
að flýta mér og láta fara að sækja hestana." „Gerðu það,“
sagði hún.
Nú fór drottningin að búa sig, því hún ætlaði í orlof sitt
yfir á Frakkland að finna kóng og drottningu og fleiri
kunningja. Hún var með gullskó, í silfursokkum og silfur-
bryddu gullpilsi, með gullsvuntu, og að ofan í gull-lagðri
silfurtreyju, með silfurhúfu og gullskúf í — en þetta gull
og silfur er alt eins og ormavefur og léttara en fis, og þó
lilýtt. Þjónusturnar voru líka vel búnar, því þær fóru með
eins og vant er, þegar drottningin ferðast.
Þegar drottningin var komin út á lilað, var alt tilbúið,
hestarnir og fylgdarmennirnir og ráðgjafarnir og orlofs-
gjafirnar á 6 hestuní í silfurkoffortum og teyindi
sinn kammerherra hvern hest. Þar voru líka, í ferðinni bar-
únar og kaupmenn og margt kvenfólk, fyrir utan þjónust-
urnar, og nógir meðreiðarmenn og lestamenn, og alt \'ar
vel búið. Drottningin reið Gulltoppu það er gullfextur
færleikur og silkibleikur á lit, og hefir verið sóttur suður
í heim. En maðurinn hennar reið rauðum gæðingi, sem hann
á sjálfur. „Fáðu mér keyrið mitt, gæzka!“ sagði drottningin,
og maðurinn hennar hneigði sig og fékk henni keyrið.
Það var gullkeyri með silfurhólkum og lýsigullshnúð á
endanum. Og svo var farið á stað.