Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Side 61

IÐUNN
Niður í kolanámu.
347
leið er lyftan í hreyfingu. Hún sígur niður í kolsvart
djúpið og er á næsta angabragði á fleygiferð. Engin
glæta er sjáanleg, og eg get ekki varist hrollkenclum
geig fáein angnablik. En pað skiftir þó ekki nema
stnttri stundu, Lyftan hægir ferðina, en á okkur, sem
ekkert getum eygt né miðað \rið. verkar sú hraðabreyt-
ing þannig, að okkur finst sem við förum allhratt upp á
vdð aftur. Svo birtir fyrir augurn, ferðin stöðvast, og
viö erum komnir niðarr í 700 feta djúp jarðgöng.
Hér er bjart af fjölda rafljósa og allhátt undir loft.
Á tvær hendur eru stórir vélasalir með gildum raf-
strauimaloiðslum út í námagöngin. Pau eru múruð innan
og með bogadregna hvelfingu og um pað bil 3V2 m„
breið. Eftir peim liggur tvöfalt vagnspor. Og jafnskjótt
og inn kemur í pau, liggja frá þeim hliðarálmur á
báðar hendur. Enn sjást ekki aðrir anenn að virinu en
jreir, sem vélanna gæta og fáeinir aðrir, er taka kola*-
vagnana jafnótt og [reir koma að innan og ýta Jreim,
tveilmiur í isenn, iinn í lyftuna, Milli sporbrautainna liggur
gildur vírstrengur, sem dregur vagnana aftur og fram.
Það er að eins skamt komið inn göngin, jregar ljós
öII jrrýtur og kveikja verður á lömpunum i húfurn
okkar. Göngin jrrengjast og lækka; hér er bergið nakið
til beggja handa, en undir loftið eru lagðir stálbjáikar,
sem hvíla á gildum stoðum, og reft á mdlli. Sums staðar
eru peir bognir, jafnvel brotnir, undan ofurjiunga jarð-
laganna. Hér sést enginn maður að vinnu, en dauft vagnL
skrölt og vélahljóð berst ineð veggjunum. Á ýmsuni
stöðum rennur vatn frani úr berginu eða drýpur úr
þaki, og á gólfi eru göngjn pakin seigri kolaleðju, sem
tekur í akóvarp.
Við sjáum að eins örfá fótmál fram undan okkur.
Hin litla Ijósglæta frá lömpunum drukknar í jæssu