Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Qupperneq 93

IÐUNN
Bækur.
379
NÝGRÆÐINGAR
Sic/urditr Helgason: Svipir.
Ásgeir Jónsson: Allt.
Vigfús Hinarsson: Prœdir.
Rvík 1932.
Þao er ekki vandalaust verk að skrifa uni byrjendabækur,
og má um þú hluti segja, að fæst orð hafi minsta ábyrgð.
Það er mjög sjaldgæft á seinni árum hér á landi, að bækur
nýrra höfunda veki verulega eftirvæntingu, svo að ástæða
sá til að taka þeim með fögnuði. Hins vegar er góðviljuð-
um mönnum það ógeðfelt, að sparkað sé í nýgræðinginn
eða tekið á lionum ómjúkum höndum. Nýgróðurinn þarfn-
ast þess um fram alt, að hlúð sé að honum, og það hefir
sýnt sig stundum, að það, sem var dáðlítið og kyrkingslegt
í byrjun, bjó þó yfir möguleikum til vaxrar.
Ritdómari einn norskur var nýlega að vara menn við að
leggja út á skáldbrautina of ungir. Ungir menn ættu ekki
að ráðast í að gefa út bækur fyr en þeir hafa lært eitt-
hvað, séð eitthvað, reynt eittbvað — fyr en þeir hafa milli
handa efnivið í bók og nokkura leikni í að smíða úr
honum. Nýr liöfundur getur ekki búist við að honum sé at-
liygli veitt, nema því að eins, að hann liafi eitthvað nýtt
til brunns að bera — í efnisvali, stil eða vinnuaðferð; hann
veiður að hafa eitthvað að segja, sem ekki hefir verið sagt
hundrað sinnum áður, og kunna að segja það svo, að samtið
hans finnist það ómaksins vert að leggja hlustirnar við.
Hiæddur ' er ég uin, að nýgræðingarnir íslenzku frá
þessu óri myndu mælast illa ó þessa alin. Og þó er mer
nær skapi að hvetja þá til að reyna aftur, ef vera kynni
að þeim tækist betur, heldur en að stuðla að því að níða
úr þeim kjarkinn.
Af þeim þremur höfundum, sem að ofan eru nefndir, er
Signrður Helgason sá, er tvímælalaust sýnir mestan þroska.
Smásögur hans sumar eru ekki ólaglega sagðar, en heldur
svij.litlar og lítið nýjabragð að þeim. Hógværð og yfir-
lætisleysi einkenna þenna höfund. Þetta eru gainlir og góðir
íslenzkir kostir, sem geta þó orðið ókostir og fjötur um
fót ungum rithöfundi. Og það er eins og Sigurð Helgason
skorti skap eða djörfung til að tjalda öllum klútum og
láta skúiuna skriða út á ókönnuð mið. IJngur rithöfundur,