Kirkjuritið - 01.01.1936, Qupperneq 7

Kirkjuritið.
MEÐ KRISTI INN í NÝJA ÁRIÐ.
Nýtt ártal — ný áskorun til mannkynsins. Svo mörg ár
eru runnin síðan Jesús Kristur fæckiist á jörðu. Það er
eins og hann segi: „Svo langa stund liefi ég með yður
verið. Og þú þekkir mig ekki?“ Nú skyldi taka nýja og
hetri stefnu.
Þungasorti er í lofti yfir löndum og álfum. „Ljósið
skein í myrkrunum, eii iiversu víða heffr myrkrið ekki
tekið á móti því“. Vígroða verpur ekki aðeins á iieiðn-
ar þjóðir, iieldur einnig kristnar svo nefndar. „Krist-
111 þjóð hefir ásælzt ránum og niorðum varnarlítið
land, sem hún á ekkert tilkall til, deytt fjölda kvenna
°g Þarna og hætl einum smánarflekknum við á „menn-
mgu“ livíta kynstofnsins. En kaþólska kirkjan liefir
enga rönci við reist í sínum lieimahögum. Ofheldi og
hnefarétt ber liæst. Guð gefi, að villau og vanþekkingin
evðisl og þverri við liækkandi nýárssól fyrir kristnuni
samtakamætti, og kraftur þeirra, sem ganga Kristi á
hönd, verði sterkari öflum heiðninnar í liugum og hjört-
um.
Yíir voru landi er engu minna framtíðarmistur en
öðrum löndum. Lítt sér fram. Skyggir Skuld fyrir sýn.
Otal erfiðleikar steðja að, vtri og innri, og þeir langt um
niegn lítilli þjóð ósamtaka — margskiftri af sérdrægni
<>g sundurþykkju.
Og þó — þrátt fyrir alt og alt — er eins og hjarmi af
aftureldingu og vér sjáum við skin liennar fyrirheitna
landið, sem oss er ætlað að nema á ný. Aldrei höfum vér
fengið aðra eins vitneskju og á síðustu árum um það,
iiversu gotl landið er og auðugt, og framtíðarverkefnin
1