Kirkjuritið - 01.01.1936, Síða 12

(i
Matthíasarminning kirkjunnar.
Kirkjuritiffi.
um fyrirvara. Margir vænta með þessum hælti nýs á-
vaxtaríks starfsárs af kirkjunni, og á þafi að vera henni
mikill fögnuður. Þvi að hún vill vera lifandi samfélag
kristinna manna uin land alt frá yztu nesjum til instu
dala. Og ekkert væri ritstj. „Kirkjuritsins“ kærara en
að það gæti stuðlað sem mest að sameiningunni og sam-
vinnunni og greitt henni veg, og verið rit allra þeirra,
sem þrá að halda með Kristi inn í nýja árið.
í nafni hans óskar „Kirkjuritið“ öllum lesendum sín-
um árs og friðar og þakkar ágæta aðstoð og viðtökur á
liðnu ári.
Ásmundur (Tuðnmndsson.
M ATTHÍ AS ARMINNIN G KIRKJUNNAR.
Ég er búinn aS hlusta á þrjár kirkjuræður til minningar um
Matthías Jochumsson. Undir þeirri síðustu — ekki síztu — flaug
mér i hug: Það þarf að safna í eitt öllum þeim ræðum, sem
fluttar eru í tilefni af aldarafmælinu. Ýmislegt af þeim hlýtur að
hafa varanlegt gildi og þarf að geymast á aðgengilegum og ör-
uggum stað. — Nú heiti ég á stjórn „Prestafélags íslands“ að
beita sér fyrir því, að allir prestar landsins láti henni í té J>ess-
ar ræður sínar, sem síðan geymist í Mattliíasarsafninu á Akur-
eyri. Tel ég, að öllum prestum sé ljúft að leggja sinn skerf til
þessa safns. — Samkvæmisræðum og öðrum ræðum frá aldar-
afmælinu þarf líka að safna.
Þetta aldarafmæli er frábrugðið flestum öðrum slíkum af-
mælum um það, að öll þjóðin fylgist með af hrifningu. Matthías
er svo nærri okkur ennþá, og verður vonandi lengi enn. Eins og
séra Erlendur Þórðarson í Odda kvað að orði í dag, er þessi
samstilling heillar þjóðar í rauninni voldugt minningarljóð
um þjóðskáldið. Og ég tel Prestafélaginu skylt að gjöra sitt til
þess, að sem fæst stef úr því Ijóði glatist. Fel ég svo stjórn félags-
íns þetta mál í því trausti, að hún bregðist fljótt og vel við.
24. nóvember 1935.
Sigurffur Vigfússon.