Kirkjuritið - 01.01.1936, Qupperneq 55

Kirkjuritift.
íslenzkar hækur.
40
Þriðja kvæðið í „Vígvöllum“ lieitir Messías. Þar er lýst svo
guðsríkisstarfi Iians:
„Hvarvetna við auguni eymdin blasti,
örbirgð, þjáning, sjúkdómsböl og dauði.
Ólireinir, sem allir máttu grýta,
eins og vofur hnigu að drottins fótum.
Yfir þennan hafsjó hörmunganna
hóf hann sína raust með alvalds niætti.
Blindir sáu, sjúkir urðu heilir,
sjálfur dauðinn hörfa.ði á flótta“.
Við ljómann af kærleiksfórn Krists á krossinum og bænarorðum
hans: „Faðir, fyrirgef þeim, því að þeir vita ekki hvað þeir gjöra“,
sér skáldið sömu sýn og einn spámanna Gamla-testamentisins lýs-
'r þannig:
„Drottinn mun dæma meðal heiðingjanna
og skera úr málum margra þjóða.
Og þær munu smíða plógjárn úr sverðum sínum.
Engin þjóð mun sverð reiða að annari þjóð
og ekki skulu þær temja sér hernað framar.“
„Hatursnornin grimma
haltrar bannfærð milli jarðarskauta".
•Seinna i bókinni er fagur sálmur: „Tak sæng þína og gakk“.
efir skáldið ort áður ýmsa fleiri sálma, og gefa þeiir vonir um
* i * seni merkur prestur sagði fyrir fáum árum, að með Jóni
a8uússyni myndi þjóðin eignast sálmaskáld. Enginn strengur
uiim eiga dýpri tóna í hörpu hans né jafn djúpa. Vill „Kirkju-
|dið nú beina þeim orðum til hans um leið og það þakkar bók
'uus, að hann haldi áfram að yrkja sálma.
Margt fleira væri ástæða til að benda á, t. d. það, livernig höf.
11 að márka sér nýja braut með þáttunum „Úr æfisögu Björns
s>s umanns“ og kvæðinu um „Völu“, sem er ólíkt að kveðandi
° i um ljóðum lians. Það minnir á lagið við „Dauða Ásu“. Það er
tUls °8 alda, sem ris og lirynur á liafi lífsins. En rúm „Kirkju-
()pS*nS Cr SV° takmarkað, að ekki verður farið nánar út í það.
eru kvæðin ort af mikilli vandvirkni og þrá til að segja rétt
°g afdrattarlaust það, er segja þarf.
A. G.
4