Kirkjuritið - 01.11.1936, Side 13

Kirkjuritia. Písiarvætti Péturs og Páls postula.
363
frá hér á eftir, gjörðust einmitt á meðan liann var í burtu,
eða „á dögum stjórnendanna“, eins og Klemens róm-
verski ritaði Korintumönnum 30 árum síðar. Kemur það
einnig lieim við umsögn Híerónýmusar kirkjuföður, sem
var um skeið ritari hjá Damasusi ])áfa og þaulkunnugur
skjalasafni lians, en Iiann telur dánarár postulanna
tveimur árum síðar en Seneku, eða 67.
Að lokum tókst lögreglu Rómahorgar að ná postulun-
mn á sill vald. Engar sag'nir eru til um það, með hverj-
um liætti handtaka þeirra varð. Það er jafnvel óvíst,
að hermennirnir liafi liaft upp á fylgsni þeirra og hand-
tekið þá þar báða saman. Hitt er fult cins liklegt, að þeir
hafi verið teknir livor í sinu lagi, þar sem þeir hafa verið
að störfum fvrir söfnuðinn, og þá Pált fvr. Þvi að eftir
2. Tím. að dæma, virðist fangelsisvist lians hafa verið
nokkuð löng, enda var vandfarnara með rómverska
t)orgara en aðra fanga.
Það er ekki að efa, að síðari fangavisl Páls i Róm
hefir verið ólíku strangari en hin fyrri. Þá dvaldi liann
í eigin leiguherbergi, lók á móti öllum þeim, sem koniu
inn til hans, og prédikaði um guðsriki og fræddi um
Ivrist tálmunarlaust. Nú var hann svo geymdur í dýfl-
issu, að vinur lians frá Austurlöndum varð að gjöra
langa leil að honum áður en hann fvndi hann. Hann
var liafður i fjötrum eins og illræðismaður, og þvi lengra
sem leið, því berara varð, hvert stefna myndi. Þeir fóru
að hverfa frá honum, scm áður höfðu þjónað honum.
„Kreskes er farinn lil Galatiu“, skrifaði liann úr varð-
haldinu, „og Títus lil Dálmatíu“. Það liafa verið kristni-
hoðsferðir. En Demas yfirgaf hann „af því að hann elsk-
aði þennan lieim“ og vildi ekki hætta lífi sínu lengur í
þjónustu postulans. Lúkas einn var eftir lijá lionum.
Það hefðu orðið daprir dagar öðruni en þeim, sem lifið
var Kristur. Páll ritar Tímóleusi, vini sínum og starfs-
hróður i Efesus, og biður liann að koma lil sín og' taka
Markús með. Hann hiður einnig um hækur sinar að