Kirkjuritið - 01.11.1936, Qupperneq 21

KirkjuriliíV
Kirkj udagur.
371
undan og liafa orðið til þess að gera húsið enn helgara
í þeirra augum, sem eftir lifa. Þegar presturinn hefir
lokið ræðu sinni, er sunginn sálmur eins og venja er til.
Að því loknu gengur svo söfnuðurinn skipulega í kring
um skírnarfontinn og lætur þar í gjöf sina til kirkjunnar.
Þar kemur sá fátækasti eins og sá ríkasti með gjafir
sínar. Þær geta verið misjafnar. — En eru þó ullar jafn-
ar.
A meðan þetta fer fram, er leikið á orgelið kirkjulegt
lag eða lög. Svo heldur guðsþjónustan áfram eins og
venja er til. En endar ávalt á því, að allir svngja: „Son
ÍTuðs ertu með sanni“.
Það, sem kirkjunni gafst á kirkjudaginn 1923, var nol-
að til miðstöðvar-kaupa í liana, og var á annað þúsund
kr. Síðan var ákveðið að leggja það, sem eftir það safn-
aðist, i byggingarsjóð nýrrar kirkju. Hefir það ávalt ver-
ið gert, að einu ári undanteknu, en þá var því, sem inn
kom, varið til aðgerðar á kirkjunni. A kirkjudaginn
iiafa þannig safnast til nýrrar kirkju níu þúsund krónur.
Fyrir utan þetta hafa einstaklingar gefið kirkjunni það,
sem hér segir: Öll kirkjan hefir verið máluð að innan og
rafmagnsleiðsla sett í hana með lömpum og skrautljós-
um. Þá hefir og Kvenfélagið prýtt umhverfi kirkjunnar.
í fámennum söfnuðum er það eðlilega nokkuð erfitt
að reisa nýjar kirkjur, jafnvel þó ýtrustu sparsemi sé
gætt, og ekki gerðar miklar kröfur. Ivirkjudagurinn get-
ur létt þessar áliyggjur og erfiði, jafnvel í fámennum
sóknum, með því að byrjað sé nógu snemma að safna fé
til byggingar kirkna, eða til viðhalds þeim og til fegrun-
ar á margan hátt.
Ef þessu heldur liér svo áfram sem hingað til, er ekki
vafamál, að Akrnesingar geta, þegar þörfin krefur,
hj^gt hina prýðilegustu kirkju skuldlaust. Og þegar svo
er komið, er það fyrst hægðarleikur að hafa kirkjur vel
búnar að gripum, og öllu útliti.
Það er því vafalaust mjög mikill fengur íslenzkum