Kirkjuritið - 01.11.1936, Blaðsíða 15

Kirkjuritið. Píslarvætli Péturs og Páls postula. 365
um. Þar lét Maríus svelta Júgurtu i hel. Þar beið Ver-
cingetorix Gallaforinginn bana. Og þar var Simon Bar-
Jónas kyrktur, sá er varði Jerúsalem lengst árið 70.
Geigvænleg þögn grúfir vfir þessari dimmu gröf, og
það er eins og fúlt loftið sé blandið skelfingum. Hugur-
inn bopar undan skuggunum, sem stíga fram, og vill úl,
í sólskinið, eða inn i einhverja af kirkjum borgarinnar.
Dýrlegir helgidómar líða fvrir innri augu og þau
mæna þangað. En er þessi ógnum þrungni staður ekki
einnig helg'idómur, þólt bann ldjóti að greypast einn sér
í minningunni? Hér var fvrsti áfanginn á píslarferli Si-
inonar Péturs með drotni sínum. „Herra“, hafði bann
sagt forðum „með þér er ég' reiðubúinn að fara bæði i
fangelsi og dauða“. Nú stóð hann við þau orð. Hvílíkt
bænarmál og bve brennheit tár hafa snortið þessa köldu
steina. Hann befir ekki framar hrokkið upp af svefni
við ásökunina: Símon, sefur þú. Hann gat svarað bug-
rór spurningunni: Elskar þú mig? „Herra, þú þekkir alt,
þú veizt, að ég elska þig“. Það leið óðum að því, að spá-
dómsorð Jesú við bann tækju að rætast: „Sannlega,
sannlega segi ég þér: Þegar þú varst ungur, gyrtir þú
þig og geksl bvert sem þú vildir; en er þú eldist, muntu
útbreiða hendur ]iínar, og annar mun gyrða þig og fara
með þig þangað, sem ]iú vilt ekki“. Krossinn beið hans.
VI.
Liflátsdagur þeirra postulanna, eða hinn nýi fæðingar-
dagur, eins og sag't var oft um píslarvotta, mun bafa
verið hinn sami, 29. júní árið 67. Að því hníga tvenn rök.
í fyrsta lagi þau, að órofaþættir tengja saman nöfn
þessara postula, sterkari og traustari en annara i kristni-
sögunni. Og þó störfuðu þeir bvor á sínu sviði að
kristniboðinu, Pétur meðal Gyðinga og Páll heiðingja.
Þeir eru aðeins síðast nánir samverkamenn í Róm nokk-
ura mánuði. Það eitt hefði ekki nægt til þess að binda
þá i slíkt bræðralag i hugum kristninnar, einstætt og