Kirkjuritið - 01.12.1940, Síða 23

KirkjuritiS.
Séra Magnús Helgason.
Frétt liefir borist fólki gömlu og ungu,
flugleiðis — hún mun reynast vitnisbær:
Frömuður kenslu, fræðimensku, tungu,
fötin þau slitnu lagði af sér í gær.
Varð á hans ráði varla fundinn ljóður,
vandlega rækti frábært æfistarf.
Signdur með lófum sigurvissrar móður
setti á drjúga vöxtu föður arf.
Lofstír þó gæti í lærdómsheimanferðum,
lét bann sér næsta ant um föðurgarð;
skilrikur jafnt í skrifum sem í gerðum,
skutilsveinn norræns anda snemma varð.
Kunni við sig í kyrrþey flestum betur,
kertaljós mat og dáði stjörnu skin.
Þroskagjöt'l bonum urðu vaka og vetur,
vormaður þó og sumardýrðar vin.
Fastlyndur maður, faðir nemendanna,
frásneiddur veifiskata sundurgerð;
hafnaði lögmálsvenju: Að bjóða og banna,
brattgengi andans þótti meira verð.
Áreynsla sú mun orkugjafi og hita,
augunum veitir skygni um höf og lönd.
Gaf honum Kristni góðan áttavita:
Guðrækna mannúð; veganesti önd.