Kirkjuritið - 01.12.1940, Blaðsíða 15

Kirkjuritið - 01.12.1940, Blaðsíða 15
Kirkjuritið. Frans frá Assísí. 337 um vilja þínum.“ Er hann bað svo, þótti honum sem hann gæti ekki annað en horft starandi augum til Jesú. Eitthvað undursamlegt gerðist i sál hans, og jafnframt varð alt lieilagt umhverfis liann. Hinn krossfesti var þar lifandi, og í kyrðinni heyrði hann milda rödd, sem leið inn í instu djúp hjarta lians. Hann mælti til lians á máli, sem engin tnnga fær talað. Jesús þáði fórn hans, Jesús þáði vinnn hans, líf hans, veru hans, og einstæð- ingurinn, sem áður var, laugaðist ljósi og krafti. Þessi dularreynsla veitti Frans sigur í baráttu hans. Nú gat hann sagt eins og Páll postuli: „Þó ekki framar ég, lieldur lifir Kristur í mér“. Ilann spurði þegar, hvernig hann gæti launað Kristi ást lians, og honuin þótti sem kapellan lirörlega benti sér á svarið. Þar átti hann að byrja og létta ekki fyr en hún væri orðin veglegt musteri Guðs. Nokkuru síðar gengur hann inn í hæinn og ætlar að hitta foreldra sína. Það voru þung spor fyrir inanna- sjónum. Ekkert minti framar á glæsimennið, sem áður var. Þar var kominn heiningamaður í staðinn, búinn tötrnm. Börnin flyktust að honum frá götum og torgi, æptu að honum, að hann væri vitfirringur, köstuðu grjóti og óþverra og létu öllum illum látum. Faðir Frans heyrði óhljóðih og vildi njóta þessarar nýstárlegu sjónar, en þá var alt í einu nefnt nafn lians og hann sá, hvers kyns var. Hann þaut á son sinn i ofsabræði, tók fyrir kverk- ar honum og dró hann inn í hús sitt og flevgði honum nær dauða en lífi í myrkraklefa. Þar var honnm haldið um liríð í böndum og reynt að fá hann til að hætta við áform sitt. En alt kom fyrir elcki. Og loks skar móðir hans á böndin, þegar faðir lians var elcki heima, og hann skundaði beint til kapellu sinnar. Þá krafði faðir lians liann þeirra fjármuna, er liann hafði fengið honum, og fór í mál við hann. Fyrir réttinum færði Frans honum síðustu skildinga sína og fötin sín og mælti: „Hingað til hefi ég kallað þennan mann föður minn, en nú þrái ég að þjóna Guði. Því færi ég honum þessa fjármuni og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað: 9. Tölublað (01.12.1940)
https://timarit.is/issue/308934

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

9. Tölublað (01.12.1940)

Aðgerðir: