Kirkjuritið - 01.12.1940, Blaðsíða 45

Kirkjuritið.
Sambúð prests og safnaðar.
Erindi flutt í prestahóp á fundi Prestafélagsdeildar Suður-
lands vorið 1940.
Það má segja um sambúð prests og safnaðar eða sam-
band prests og safnaðar, að þar sé næstum „kvikan“ i
starfi okkar prestanna, viðkvæmasti bletturinn. Ef okkur
mistekst í þessu efni, þá vitum við að alt starf okkar er í
veði — allur árangur þjónustunnar, og meiri ógæfa getur
vart hent okkur sem presta.
Páll segist hafa verið Gyðingum Gyðingur og Grikkj-
um Grikki, til þess að ávinna sem flesta fyrir Krist. Þetta
var „diplomati“. (Það er erfitt að þýða orðið, en þar sem
eg tala hér um „diplomati“ Páls, á eg við starfshyggindi
bans, skarpleika vits og tilfinninga um framgang mál-
efnisins). Orðið „diplomati“ er kanske hált orð, óþægi-
legt orð — en enginn af okkur efast um hinii stórkost-
lega, blessunarríka ávöxt af „diplomati“ Páls postula fyrir
hinn kristna heim.
Maður heyrir oft nú á dögum orðtækið „íslandi alt“.
Það er mjög fagurt orðtæki.
Á sama hátt sagði Páll „Kristi alt“ og hvikaði aldrei
frá því. Hann talaði með hrosi og með höggum málsins,
með góðu og með illu. — Alt út frá einni einustu forsendu:
„Kristi alt“. —
En þetta var í rauninni ákaflega elskulegt, yndislegast
af öllu yndislegu, því að Páll var ekki aðeins að ávinna
mennina fyrir Krist, heldur var liann að ávinna þeim Krist
— hjálpa þeim inn í dásamlegu hirtu Guðs ríkis.
„Diplomati“ Páls er því í mínum augum ekki lasts verð
— hún er einn þátturinn í ljóma hans.