Kirkjuritið - 01.12.1942, Qupperneq 22

324
Sigurgeir Sigurðsson:
Nóv.-Des.
brandarbiblía. Var þetta geysilegt afrek af hálfu útgef-
andans og þýðandans, því að hann þýddi, sem kunn-
ugt er, mikinn liluta af Gamla testamentinu eftir þýð-
ingu Lúters og Vulgata, vann mikið að endurskoðun og
samræmingu á þýðingu Nýja testamentis Odds, sem
prentað er í Guðbrandarbiblíu. Er svo mælt, að prent-
unin hafi staðið yfir hálft annað ár. Útgáfan var að öll-
um frágangi meistaraverk, og sjálfur skar biskup út
skrautmyndir og Ijókahnúta og upphafsstafi, því að hann
var í bezta máta hagur og' liafði jafnvel sitt eigið smíða-
hús, er hann var rektor i Skálholti. Bihlían kom út árið
1584 — í 500 eintökum. Var þetta auðvitað alt mjög
kostnaðarsamt, en þó Guðl>randi væri stundum ætl-
uð fégirnd, varð bókaútgáfa hans honum ekki að fé-
þúfu. Styrkur sá, er hann hlaut til liennar, var ekki mikill.
Næsta merkasta bókin var Sálmabókin, er liann
safnaði til með mikilli elju og gaf út árið 1589. Var
útgáfa liennar mikið nauðsynjamál. Tvö eða þrjú sálma-
kver með örfáum sálmum höfðu áður verið gefin út
af Marteini biskupi og Gísla biskupi .Tónssvni. Skorti
söfnuðina mjög sálma til söngs. Guðbrandur biskup
sendi bandrit sitt utan og féklc leyfi konungs til að gefa
Sálmabókina út. Var hér um mjög mikla framför að
ræða. Nú vissu söfnuðir, hvað syng'ja skyldi í kirkjunum,
og hér komu sálmar á fegurra máli en hinir fyrri sið-
bótarsálmar i nýjum búningi forms og efnis. Því að biskupi
varð það hið mesta áliugamál að vanda búning, mál og
bragfræðilega fegurð sálma þeirra, er þjóðin átti að
svngja og læra, eins og sjá má á hinum merka formála
biskups fyrir sálmabókinni. Sjálfur orti Guðbrandur
tvo sálma, sem eru i sálmabólc lians, og verður fyrsta
versið úr öðrum sálminum (en þeir eru honum sérstak-
lega auðkendir báðir) sungið hér af dómkirkjukórnum,
er ég hefi lokið máli mínu. — En Guðbrandur hafði lílca
áhuga fyrir að endurbæta kirkjusönginn í landinu. Var
þess líka hin mesta þörf, og í því skyni ákveður liann