Kirkjuritið - 01.12.1949, Qupperneq 49

SÉRA MAGNÚS BJARNASON
303
starfseminnar í landinu allt frá því, er hann á skóla-
árum var einn af stofnendum stúkunnar Einingarinnar.
Var og síðar kjörinn heiðursfélagi hennar. Hann stofnaði
2 stúkur í prestakalli sínu, er störfuðu vel um nokkur ár.
Hann var og einn af stofnendum Stórstúku Islands og
heiðursfélagi hennar.
Af öðrum áhugamálum séra Magnúsar skal hér sér-
staklega getið Ekknasjóðs Vestur-Skaftafellsprófastsdæm-
is, er hann stofnaði og gaf fé til. Hefir þessi sjóður að
vísu verið lítils megnugur, en tilvist hans sýnir vel hug
stofnandans og skilning á þörf bágstaddra.
Lengi fram eftir virtist sól heilla og hagsældar skína
á brautum prófastsins á Prestsbakka, sem bjó þar við
rausn og höfðingsskap og við mikla virðing. En svo dreg-
ur fyrir sól og skyggir að, er harmar þjá heimilið vegna
sjúkdóma og ástvinamissis. Grafreiturinn á Prestsbakka
vitnar um þunga sorgarinnar, sem á lagðist. Þar eru leiði
eiginkonunnar, frú Ingibjargar, barnanna tveggja, er dóu
uppkomin, Jóhönnu og Brynjólfs, leiði móður og tengda-
móður séra Magnúsar. Og allir þessir ástvinir voru burtu
kvaddir með fárra ára millibili á árunum 1916—1926.
En þessa harma sína bar séra Magnús með ró og þreki
trúmannsins. Þannig vitnaði hann um mátt þeirrar trúar,
sem hann boðaði öðrum. En nærri má geta, að slík áföll
hlutu að vera þung og marka spor, sem ekki máðust.
Og svo líða árin, aldurinn færist yfir, og starfskraft-
arnir dvína, unz séra Magnús lætur af embætti 1931, þá
70 ára að aldri. En þá hafði sonur hans, séra Björn, þjón-
að sem aðstoðarprestur föður síns um tíma. Síðan þjón-
aði séra Magnús um stund sem prestur á Elliheimilinu
Grund í Reykjavík en dvaldist eftir það á heimili sonar
og tengdadóttur fyrst á Borg og síðan í Reykjavík, og
átti þar hlýtt og friðsælt æfikvöld. Þar lokaði hann aug-
unum í hinzta sinni 88 ára að aldri, fékk að fara í friði
án þess að þurfa að liggja rúmfastur við ellikröm einn
dag. Heilsan mátti heita mjög góð á svo háum aldri, en