Kirkjuritið - 01.01.1951, Blaðsíða 74

72
KIRKJURITIÐ
þrótt og heilsu. Þannig felur kristindómurinn í sér hina
beztu andlegu heilsuvemd. Með þessum hætti eru störf
prestsins og læknisins ekki með öllu óskyld. Þar á viss
snerting sér stað. Samvinna milli þessara stétta er því
engan veginn óhugsandi, enda tíðkuð erlendis í vaxandi
mæli. Sú samvinna mætti aukast hér á landi, af herrni
ætti aðeins gott eitt að leiða.
Alfreð Gíslason.
Trúargreinin um himnaför Maríu.
Júbilárinu lauk með því, að páfinn skuldbatt kaþólska menn
til að trúa kenningunni um líkamlega himnaför Maríu meyjar.
Þessi nýja trúargrein er í beinu framhaldi af trúarlærdóm-
inum 1854 um syndlausan getnað Maríu, sem á sínum tíma
var leitazt við að rökstyðja með orðum Ritningarinnar: Svo
framarlega sem Kristur var sannur Guð, þá hlaut hann að vera
fæddur syndlaus. En kenningin um óflekkaðan getnað María
felur það í sér, að hún hafi verið laus við erfðasyndina. Húr
er önnur Eva, eins og sonur hennar er annar Adam, hinn sanm
maður. En úr því nú að María er þannig laus við synd mann-
kynsins, þá hlýtur hún að vera laus við líkamsdauðann, er Ritm
ingin kennir, að sé laun syndarinnar.
Aðrar kirkjudeildir eru lítt hrifnar af þessu spori, sem ka'
þólska kirkjan hefir stigið. Þannig skrifar t. d. erkibiskup Svia
í hirðisbréfi sínu: „Ef Róm ætlar sér að halda fast að mönn-
um þesari kenningu um himnaför Maríu, þá breikkar djúpið 1
milli hennar og annarra kirkjudeilda.“
Erkibiskupar Englands í York og Kantaraborg hafa ritað
sameiginlega um málið á þessa leið: „Kirkja Englands lítu^
ekki svo á og getur ekki litið svo á, að þessi trúarsetning se
þáttur í þeirri kaþólsku trú, er tengir saman meðlimi kirkjunn'
ar. Kirkja Englands virðir og tignar móður drottins vors JesU
Krists. En kenningin um líkamlega himnaför hennar á enga
minnstu stoð í Heilagri Ritningu. Vér hörmum það, að róin'
versk-kaþólska kirkjan skuli á þennan hátt dýpka bilið rniU1
kirkjudeildanna og gjöra þeim erfiðara að skilja hver aðra.“ K