Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 47

Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 47
45 ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI staðreynd, að sama rit upplýsir eins og ég bendi á, að kirkjurnar trúi, kenni og játi, að óendurfæddur vilji manns- ins sé ekki aðeins frásnúinn Guði heldur og honum f jand- samlegur, svo að maðurinn hafi aðeins löngun og vilja til hins illa og þess, sem Guði er andstætt. Ennfremur segj- ast þeir trúa, kenna og játa, að erfðasyndin sé svo djúp- tæk gerspilling hins mannlega eðlis, að ekkert heilbrigt eða óspillt sé eftir í líkama mannsins eða sál, hinum innri aha ytri kröftum, og sé þetta tjón svo óumræðilegt, að það verði ekki skilið af skynseminni. Með öðrum orðum: Maðurinn er gersamlega á valdi djöfulsins. Mér er spurn: Hvað vantar þá á spillinguna, til þess að kessi skarpi guðfræðingur, Sigurbjörn, geti fallizt á að kalla hana gerspilling eins og aðrir guðfræðingar hafa Mmennt gert? Guði nægir þetta minnsta kosti til að senda manninn í eilífar kvalir, samkvæmt sama plaggi. En sr. Sigurbjörn er þarna slyngari en Guð. Hann finnur tvö Mtnesk orð, sem eiga að afsanna allt, sem áður er sagt. »Syndin er ekki substans mannsins heldur accidens, en accidens er á heimspekimáli þess tíma það, sem ekki stenzt af sjálfu sér, er ekki heldur eðlislægur hluti annars, heldur in alio mutabiliter." Svo mörg eru þessi vísdómsins orð. Ef þetta væri nokkuð annað en rökvilla hinna heiðruðu miðaldaguðfræðinga, sem sr. Sigurbjörn tyggur upp skilningslaust eins og páfagaukur, þá væri hér með afsönnuð sú guðfræðilega meginkenning sömu manna, nð maðurinn væri fæddur með syndugu eðli. Hin eiginlega guðsmynd mannsins ætti þá að vera óspillt, og er þetta eð vísu skynsamlegri kenning. En hvernig þetta samrým- *st í höfði sr. Sigurbjarnar verður algerlega óskiljanlegt ht frá þeirri staðhæfing hans í sömu andrá, að kristin trú skoði manninn ævinlega sem heild, en kljúfi hann ekki! Víst er um það, að eftir sömu guðfræði sendir Guð háða parta til helvítis. Virðist hann þá ekki telja það ómaksins vert að hirða hinn óspillta hlut, heldur brennir
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100

x

Kirkjuritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.