Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 11

ERINDI PÁSKANNA
101
var helzt engu trúað, nema því, sem hægt var að styðja
^e<5 staðreyndum. Á þeim tímum átti eilífðartrúin sinn
0ruggasta gnmdvöll í upprisufrásögunum. Orð Jesú var
^ægt að vefengja og skýrgreina á ýmsa vegu, en hitt var
^angtum erfiðara að mótmæla því, að Jesús hafði birzt
^risveinunum margsinnis eftir dauðann, svo vel sem það
Var í rauninni vottfest. Og æfinlega mun sönnun kristin-
áómsins fyrir framhaldslífi mannanna eiga sinn óhrekj-
anlegasta grundvöll í upprisunni.
Lennan boðskap um eilífðina og þessar sannanir fyrir
nenni flytja páskarnir okkur æfinlega. Og sannleikurinn
er sá, að enginn annar boðskapur er okkur mikilvægari.
Lífig hér á jörðu er stutt og oft grátlega stutt, að okkur
finnst. Jafnvel þeir, sem eðlilegum aldri ná, eru þó í raun-
inni ekki nema augnabliksverur, ef mælt er á mælikvarða
bins óendanlega tíma. Og þó eru margir, sem úthlutað
er enn skammvinnari lífsstundum. Hversu óendanlega
omurlegt væri viðhorfið okkur, sem berum lífsþrána í
br5ósti, ef allt ætti að vera búið með þessu eina, stutta
°8 hverfula lífi, sem við lifum hér á jörð. Hversu sárt og
áapurlegt væri að kveðja ástvini sína, yngri og eldri, ef
Vlð ættum ekki páskavonina um að fá að sjá þá aftur á
a°di lífsins. Hversu erfitt ættum við með að sætta okkur
VlÖ hin misjöfnu örlög og ævikjör mannanna hér í heimi,
e^_ hað ætti að vera þeirra eina og endanlega hlutskipti.
hhið allt og tilveran yrði með því móti það regintilgangs-
eysi og ranglæti, að við gætum naumast hugsað þá hugs-
bn til enda. Undir þeim kringumstæðum gætum við vissu-
le§a tekið okkur í munn orð Prédikarans, þar sem hann
Segir: Allt er hégómi, aumasti hégómi.
En sem betur fer er þetta ekki svona. Við þurfum í
rauninni ekki annað en skyggnast örlítið um í tilverunni
°§ athuga þau dásemdarlögmál, sem þar ráða víða í stóru
°§ smáu, til þess að sannfærast um, að veröldin er ekki
reist til einnar nætur. En yfir öllum þessum hugsunum
3°mar páskasólin og hellir geislum sínum, fegurð og birtu