Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 28

118
KIRKJURITIÐ
Miðað við þetta hefði verið eðlilegust lausn
Undarleg málsins af hálfu ríkisstjórnar og Alþingis,
afgreiðsla. að frumvarpið hefði hlotið sömu örlög sem
mörg önnur, að sofna út af, en síðan hefði
verið lagt fyrir næsta Alþingi vel undirbúið frumvarp u®
prestakallaskipun landsins, gott og gagnlegt kirkjunni, með
fullu tilliti til breyttra aðstæðna síðan lögin 16. nóv. 1907
voru gefin út. En sú leið var þó ekki farin, heldur leizt
hæstvirtu Alþingi að samþykkja flaustursfrumvarp
menntamálanefndar Efri deildar með handahófsbreyting-
unum, sem á því höfðu verið gjörðar, en tilskilja það um
leið, að þessi lög skuli ekki koma til framkvæmda fyrr
en á næsta ári og verði lagt fyrir Alþingi í haust nýtt
frumvarp um prestakallaskipun landsins, sem biskup,
kirkjuráð og prestastefna hafi f jallað um áður. Er nú þess
að vænta, að Alþingi verði að ósk sinni, að lögin, sem það
samþykkir, komist aldrei til framkvæmda. Og skilji hver
þessa afgreiðslu, sem skilið getur.
Ein helztu rökin, sem aðalhvatamenn og
Prestaköll og stuðningsmenn prestafækkunarinnar báru
læknishéruð. fram munnlega, voru þau, að algert ósam-
ræmi væri milli fjölda prestakalla og
læknishéraða. Var í því sambandi sérstaklega bent á Rang-
árvallasýslu með sex presta en aðeins einn lækni. En hver
alvara bjó að baki, sést bezt á því, að engin tilraun var
gerð til þess í frumvarpinu að laga þetta ósamræmi, þar
sem það var allra átakanlegast. Annars ber þessi saman-
burður á tölu presta og lækna vitni um fullkominn mis-
skilning á prestsstarfinu, eins og það sé aðeins fólgið 1
því að messa í kirkjunum og vinna svonefnd prestsverk,
þ. e. skíra, ferma, jarðsyngja og gefa saman hjón. En það
er eitthvað annað. Góður prestur vakir yfir sálarheill safU'
aðar síns alls og vill vera vinur og ráðgjafi hvers og eins,
ungs og gamals, er þarfnast hjálpar hans. Hann þarf að
húsvitja rækilega og vera nákunnugur fólkinu. Það er
höfuðskilyrði þess, að það eigi hann að trúnaðarmanm