Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 47

ÖLL JÖRÐIN ER MÍN 137
útrýma skorti, ranglæti og hvers konar böli og gera heim-
inn farsælli.
vn.
Mín er jörðin, segir Drottinn.
Það mætti með sanni segja, að nú væru glæsilegir tímar
framundan. Auðæfi jarðar, unnin og óunnin, í jörð og á,
til lands og sjávar, um víða veröld. Tækni og vinnuvísind-
úm fleygir fram. Jörðin bíður eftir manninum.
Tækifærin til nýrra glæsilegra framkvæmda berast óð-
fiuga að.
Jörðin biður um meiri og fjölbreyttari framleiðslu, svo
að allir hafi nægtir, svo að engin útgrátin, hungruð og
foreldralaus flóttabörn þurfi nokkurn tíma framar að ráfa
úm eyðilagða jörð og sundurskotin foreldrahús.
Sú blindni er meiri en nokkrum tárum taki, að menn
skúli heldur kjósa að leggja út í hvert tilefnis- og tilgangs-
iaust stríð eftir annað, með öllu því böli og eyðileggingu,
sem því er samfara, heldur en að ganga að samningsborði
lífið sjálft: Kasta af sér görmum ófriðar og haturs,
°g íklæðast nýju viti og krafti, og ganga til starfa í nýju
ijósi og skilningi.
Það er svo mikið, sem menn geta og hafa á valdi sínu
á tímum. Því meiri er þörfin og ábyrgðin, að leita
vits og hjálpar hjá uppsprettu allrar vizku, og tendra ljós
af Ijósi Drottins í þessum dimma og villugjama heimi.
Oss vantar trú, meiri og sannari trú, er skapar hugar-
f^rsbreytingu og bjargar í þrengingum.
Kirkjuna varðar ekkert um trúmálaskoðanir þínar, held-
Ur trú þína og kærleika. Hvað viltu gera til útbreiðslu
^uðsríkis? Hverju viltu fórna? Elskarðu málefni Drottins,
kirkjuna?
Allir kristnir menn bera ábyrgð á trúnaði við kirkjuna.
Páll postuli gerir hiklaust þá kröfu til safnaða sinna,
að beir séu fullkomlega sameinaðir i sama hugarfari og
sömu skoðun. Hann veit, að heilagur andi vinnur sitt verk,