Kirkjuritið - 01.05.1957, Blaðsíða 34

224
KIKKJURITIÐ
Úr gömlu kirkjunni voru fluttir ýmsir gripir:
1. Altaristafla, sem er Kvöldmáltíðin eftir Leonardo da Vinci (eftir-
líking), og veit ég ekki, nær kirkjan hefir eignazt liana, en hennar
er snemma getið við kirkjuskoðanir.
2. Prédikunarstóllinn. Hann er gjörður af dönskum manni, Simon
Reifeldt, árið 1792. A hann eru málaðar myndir á þrjár hliðar,
af Kristi á krossinum, Mósesi með lögmálstöfluna og Aroni.
3. Ljósahjálmurinn úr gleri eða kristal með 6 ljósum. Hann er víst
líka gamall.
4. Kaleikur úr silfri gylltur, gefinn af Jóni sýslumanni Björnssyni.
5. Kertastjakar tveir úr messing og 1 þríálma stjaki úr kopar. Faðir
minn lét síðar Jón Jakobsson fornminjavörð fá hann á fornminja-
safnið, en ég hefi aldrei séð hann þar. í staðinn komu tveir mess-
ingsstjakar ómerkilegir.
6. Tvær fimmálmaðar kertapípur smíðaðar úr jámi til að hengja á
vegg.
7. 6 kertapípur úr kopar, sem nú eru sín hvorum megin í aðalkirkju, og
og tvær á lofti.
8. Messuklæði öll. Eru höklarnir tveir, og er annar þeirra sérstaklega
merkilegur. Hefir nú kvenfélagið hér sett á hann nýtt flos.
9. Altarisklæði fornt og slitið, en í stað þess gaf fyrri konan mín Guð-
ríður Sigurðardóttir fallegt altarisklæði með baldíruðum stöfunum
I. H. S. (Jesus Hominum Salvator.) Jesús mannanna frelsari. Svo
hafa kvenfélagskonur hér gefið kirkjunni mjög vandaðan, hvítan
altarisdúk undir stjakana og fram af altarinu.
10. 2 kirkjuklukkur, er önnur þeirra frá 1588 og er það elzti munur,
sem kirkjan á, og vitað er um aldur á.
11. Hringur í útidyrahurð frá 1710 steyptur úr messing með plötu
undir eða öllu he'dur rós, og er grafið á hana með höfðaletri:
„Guð sú hin fasta borg.“ Á hringnum sjálfum stendur: Thorstein
Hákonarson 1710. Eins og áður er getið, em allar hkur til að þessi
Þorsteinn hafi verið sonur Hákonar Sigurðssonar Árnasonar lög-
manns, og hafi hann gjört hringinn. Vegna tímatalsins gæti það
vel staðizt.
12. Skírnarfontur úr eir. Það er stórt fat með rósum á köntunum. Þess
utan vom flutt úr gömlu kirkjunni nokkur spjöld eða skildir, er
hanga á veggjum. Elzt þeirra er grafskrift yfir Guðrúnu Þorkels-
dóttur konu ísleifs Einarssonar á Geitaskarði, og er hún frá 1801.