Kirkjuritið - 01.05.1957, Blaðsíða 4

Hvítasuimnboðskapiir Alkirkjuráðsins
Vér stjórnarnefndarmenn Alkirkjuráðsins heilsum bræðrum
vorum í kirkjufélögunum.
Á þessum afmælisdegi kirkju Krists skulum vér minna hverjir
aðra á það, að kirkjan fæddist, er heilögum anda var úthellt
yfir postulana og hann knúði þá til að boða öllum umhverfis þá
máttarverk Guðs. Þannig rættist hið síðasta fyrirheit hins upp-
risna drottins:
„Þér munuð öðlast kraft er heilagur andi kemur ijfir yður,
og þér munuð verða vottar mínir bæði í Jerúsalem og í allri
Júdeu og Samaríu og til yztu endamarka jarðarinnar.
Kirkjan er líf í mætti heilags anda. Það er sá máttur, sem
vér þörfnumst til iðrunar og endurnýjunar lífsins. Og sá mátt-
ur gerir kirkjuna færa um það að veita þeim von, sem von-
lausir eru.
Þjóðirnar horfa óttaslegnar fram á ókunnan veg. Þung
mannfélags vandamál, sem valda þjáning milljóna meðbræðra
vorra, bíða enn óleyst. Þetta er ekki af því að vitið vanti né
nokkuð almenna góð vild. Það er öllu heldur af því, að menn
skortir mátt til þess að gjöra hið góða, sem þeir vita, að þeir
eiga að gjöra.
í lok Afvopnunarþingsins fyrir tveimur áratugum sagði for-
seti þess: „Eins og nú standa sakir getur ekkert bjargað oss
annað en trú .... Tálmanirnar eru ekki umhverfis oss, heldur
í hugum vorum og hjörtum. Vér viljum ná takmarkinu, en vér
þráum það ekki svo heitt, að vér viljum hætta neinu til þess
að ná því.“ Svo er oss farið enn í dag. Vér þráum skilning og
'frið þjóða í milli. En vér getum ekki fengið oss til þess að
greiða það, er til þess þarf. í kirkjunum finnum vér sanna þrá
eftir endumýjun, einingu og boðun fagnaðarerindisins, en vér
«ram engan veginn albúnir þess að fórna oss svo algerlega í