Kirkjuritið - 01.11.1960, Síða 16

398
KIRKJURITIÐ
uglyndi lærisveinsins. Vitrir menn hafa bent á það sem kalla
má stöðuglyndi hins veiklynda lærisveins.-------
Gagnvart vísindunum mega mennirnir ekki vera eins og börn,
sem send voru til að sækja verðmætan hlut. Þau gerðu hann
sér að leikfangi og gleymdu ábyrgð og trúnaði — gleymdu
þeim, sem sendi þau og til hvers þau voru send.
1 vígsluljóði dagsins er bænin um „meira ljós“. Sömu hugs-
unar er ljóðlína í kvæði danska skáldsins I. P. Jakobsen — ljóð-
lína, sem varð víðkunn á þeirri tíð, er hugsjónin um almenna
skólamenntun greip hugi manna með miklum fögnuði: „Lys
over landet, det er det vi vil“ — ljós yfir landið, það er það, sem
við viljum.
Ljós frelsandi þekkingar — það var draumur góðra manna.
Og svo er enn.
Bara að ljósið snúist þá ekki í myrkur! Hér á við varnaðar-
orð Meistarans: „Ef ljósið í þér er myrkur, hve mikið verður
þá myrkrið!"
í útvarpinu var kona fyrir nokkru að segja frá lífsreynslu
sinni og gat þá um kynni sín af manni, sem lent hafði á glap-
stigum. Hann hafði látið svo um mælt: Foreldrar mínir voru
efnuð, en vantrúuð. Ég fékk menntun — og myrkur!“ Þessi
maður var m. ö. o. ekki svo mikið sem gleyminn sendimaður.
Honum hafði aldrei verið falinn neinn trúnaður við tilveruna
og sjálfan sig. Hann vissi engin þau verðmæti, sem hann baen
skilyrðislaust ábyrgð á.
Menntun og myrkur! Þetta tvennt getur — eins og mörg
frumefnin — gengið í háskalegt samband. Þar liggja rætur
vetnissprengjunnar.
Menntun og orð Krists! Þaðan skín dagsljós þess frelsandi
sannleika, sem vermir jörðina og gefur henni líf og ilm.
Friörik A. Friöriksson.
Ég skal kveikja á kerti skilningsins í hjarta þínu, sem ekki verðui
slökkt. — Esdraa, 25. 25.
Dyggðin er iík dýrum steini í látlausri umgerð. — Bacon.
Dyggðin er eina óbrigðula tákn göfugrar sálar. — Boileau.