Kirkjuritið - 01.11.1960, Síða 26

408
KIRKJURITIÐ
brjósti, og búhyggindi, stuðlaði í sameiningu að því, að brátt
blómgaðist efnahagur þeirra prestshjónanna á Lundi. Tryggð
þeirra og ræktarsemi við fólk það, sem hjá þeim vann, var
mjög rómuð, og munu þau hafa stutt sum hjú sín með ráð
og dáð, meðan ævin entist. Myndarlegt prestsetur í sveit var
á þeim tíma, sem hér um ræðir, eins konar félagsheimili, al-
mennur samkomustaður sveitarinnar og menningarmiðstöð. En
til þess að geta gegnt því hlutverki, þurfti bæði hjartarúm hús-
bændanna og salarkynni umfram það, sem tíðkaðist almennt á
bændabýlum. Eigi gátu prestshjón heldur risið undir risnu, sem
slíku fylgdi, nema þau væru efnalega sjálfstæð. Var því mikils
um vert, að presturinn væri góður „bóndi“, jafnframt því að
inna af hendi alla prestsþjónustu með alúð, samvizkusemi og
skyldurækni.
Þau böm, sem til aldurs komust, þeirra séra Ólafs og frú
Ingibjargar, eru: Páll Ólafur framkvæmdastjóri og fyrrum ræð-
ismaður íslands í Færeyjum (f. 30. ágúst 1887), kvæntur Hildi
Stefánsdóttur prófasts á Auðkúlu (f. 28. janúar 1893). Jón
(Foss) læknir (f. 26. okt. 1888, d. 4. nóv. 1922 í Norður-Dakota,
Bandaríkjunum), var kvæntur Elísabetu Kristjánsdóttur (f-
22. sept. 1890). Kristín læknir (f. 21. nóv. 1889), gift Vilmundi
Jónssyni landlækni (f. 28. maí 1889). Guðrún Sigríður (f. 27.
nóv. 1890, d. 25. júní 1918), var kona séra Björns Stefánssonar
prófasts frá Auðkúlu (f. 13. marz 1881). Ásta (f. 16. marz
1892), gift Ólafi Bjarnasyni hreppstjóra í Brautarholti á Kjal-
arnesi (f. 19. sept. 1891).
í ritum föður míns, Kristleifs Þorsteinssonar, er séra Ólafi
þannig lýst: „Séra Ólafur var hagur og listfengur, léttur á íæti
og snar í hreyfingum, áhugasamur og fylginn sér. Var hann
bezti liðsmaður í öllum þeim málum, sem til heilla horfðu baeði
fyrir sveit og sýslu.“
Árið 1902 var séra Ólafi veitt hið fornfræga höfuðból Hjarð-
arholt í Dölum vestur. Séra Jón Guttormsson, sem gegnt hafði
prestsþjónustu í Hjarðarholti frá 1886, lézt vorið 1901. Við
hljótum að spyrja, hvers vegna þessi vinsælu og velmetnu prests-
hjón hafi haft brauðaskipti eftir seytján ára dvöl í hinni fögi'u
og frjósömu byggð, þar sem lánið hafði leikið við þau: efna-
hagur blómgazt, vagga barna þeirra staðið og ástsældir óum-