Kirkjuritið - 01.11.1960, Síða 37
KIRKJURITIÐ
419
bónda í Brimnesi í Fáskrúðsfirði (f. 11. júní 1884). Börn þeirra
eru Svava, gift Bjarna Ö. Jónassyni vei’zlunarm. á Sólvöllum 2
í Garðahreppi, og Sverrir, cand. theol. og rithöfundur, búsett-
Ur s. st. Enn fremur ólst upp hjá þeim sonur Margrétar, Eggert
Eggertsson, nú gjaldkeri hjá Áfengisverzlun ríkisins, er Mar-
grét eignaðist áður en þau giftust.
Aðalkynning mín af séra Haraldi stafar frá vetrinum 1908, er
hann var nokkrar vikur á Kirkjubæ í Hróarstungu til að kenna
mér undir skóla í forföllum föður míns, er mjög var störfum
hlaðinn. Mér reyndist hann ágætur kennari, einkum í málum.
Kennsla hans var skýr og greinargóð og á svo góðu máli, að
setningarnar voru eins og meitlaðar, þótt hann væri aðeins að
gefa venjulegar skýringar.
En það er ekki fyrst og fremst kennslan, sem mér er í fersku
minni, heldur maðurinn sjálfur. Hann var gáfaður maður og
fullur af fróðleik og batt sig ekki aðeins við kennsluna sjálfa,
heldur sagði mér margt þar fyrir utan, sem mér var hollt að
vita. Það var bæði mér og foreldrum mínum nautn að tala við
þennan sérstæða gáfumann, heyra hann miðla af fróðleik sín-
um og gera sínar skörpu athuganir á sinni hreinu og kjarn-
miklu íslenzku. En ekki aðeins það, heldur og að kynnast góð-
um dreng, sem hataði öll óheilindi, hræsni og dómgirni og lét
högg sinnar snjöllu tungu óspart dynja á því. Hann hafði mikla
lífsreynslu og ráð hans hafði verið nokkuð á reiki um sinn,
en hann hafði líka mikið af því lært.
Þetta er myndin, sem stendur fyrir mér af þessum kennara
mínum á Kirkjubæ 1908. Hún breyttist ekki við þau strjálu
hynni, sem ég hafði af honum eftir það, og verður mér alltaf
hær minning.
Ég hygg, að séra Haraldur Þórarinsson hafi á margan hátt
verið góður prestur. Hann var — að vonum — góður ræðu-
maður. En hann var líka samvizkusamur starfsmaður og naut
vinsælda safnaða sinna. Þó held ég, að séra Haraldur hafi
tæplega notið sín sem skyldi framan af prestsskap sínum. Hann
var ákaflega hlédrægur maður, miklu meira en ætla mætti með
svo mikinn gáfumann. Auk þess var hann lengi einhleypur og
húlaus og alltaf félítill. Allt þetta gerði aðstöðu hans í sveita-
Prestakalli erfiðari.
En árið 1919 kvæntist séra Haraldur ágætri konu, Margrétu