Kirkjuritið - 01.04.1963, Side 18

K 1 It K J II It I TIF)
160
hlífðust ekki vih að kasta fyrir borð eða tortryggja, ef þar virt-
ist vera um einhverjar veilur að ræða. Neituðu blátt áfram
að taka nokkuð gott og gilt, sem þeim fannst á einlivern liátt
unnt að véfengja.
Eins fóru þeir að við efnislegu liliðina. Það var eitthvað
annað en að trúgirnin blindaði þá, eða löngunin til að verja
bókstafinn leiddi þá í gönur. Nei, þeir lijuggu og hjuggu á
orð og greinar, ekki ósvipað því eins og þegar verið er að
grysja skóg og gengið svo nærri, að honum er liætt við lireinni
og beinni útrýmingu.
Kraftaverkasögurnar fengu fyrir ferðina og ef eitthvað var
ekki í samræmi við þá mynil af Kristi, sem þeir töldu eðlileg-
asta — þá var ekki að því að spyrja að þeir eignuðu það síð-
ari tíma mönnum.
Þetta voru ekki nein trúvarnarrit. Þau hrutu flest niður.
Það mátti kallast undur að komast hjá því að manni fyndist
jörðin skriðna undan fótum manns. Þau voru í einu orði
sagt næstum því eins neikvæð og liugsast gat. Þekkingunni
var sannarlega ætlað þar öndvegið en ekki blekkingunni.
En höfundarnir voru beiðarlegir menn. Þeir játuðu það
beint eða óbeint, sem þeim reyndist engin kostur að neita.
Þess vegna vissi maður, að það, sem komst í gegnum þeirra
nálarauga, það var jarðfast, óhugsandi að róta því.
Þeir heimskuðu sig ekki á því að láta í það skína að Krist-
ur væri ekki einu sinni söguleg persóna og ógerlegt að gera
sér verulega ljóst, hvað f'yrir honum hefði vakað í höfuðdrátt-
um.Þeim liefði aldrei komið til hugar að ætla sér þann vanda
að skrifa sem kristnir menn um það bók, að Guð væri ekki
til eða a. m. k. ekki í þeirri mynd að nokkuð yrði um hann
vitað. Og þótt þeir kryfðu upprisufrásagnirnar þannig, að
manni hraus allt að því hugur .við því, þá vissu þeir og við-
urkcnndu að upprisan er heimssöguleg staðreynd. að uið
hana varS kristnin til.
Trúarjátningar eru ekki í neinu hágengi nú á dögum. Ekki
einu sinni postullega trúarjátningin. Meðal annars segja marg-
ir að önnur grein hennar sé fremur veigalítil og illa samin.
Þar séu talin upp tiltölulega ómerkileg ytri atriði, meira að
segja eytt orðum og rúmi í að nefna Pontíus Pílatus — en
slejipt öllum meginboðum Krists bæði um Guð og menn. Þetta