Kirkjuritið - 01.04.1965, Síða 16

KIIÍKJURITIÐ
206
að koma borgarbörnum, sem lent liafa á einliverjum villigöt-
uni, á góð lieimili í sveit og liefur oftast gefist vel. Nú er svo
komið að örfá sveitabeimili liafa getu til að taka slíka unglinga
í fóstur.
Hins vegar hefur ekki dregið úr þörfinni. M. a. af því, að
efalaust væri liollt að taka þann hátt meira upp en gert er að
láta unglinga, sem brotlegir gerast, t. d. vegna hnupls, óhlýðni
við umferðareglur eða sakir ölvunar, bæta fyrir það með starfi
í stað einvörðungu áminninga, eða fjársekta. Sums staðar eru
þeir, sem valda slysuni dæmdir til að vinna á sjúkraliúsum eða
að öðrum hjálparstörfum. Og það ber ágætan árangur.
Þótt Litla-Hraun liafi gefist misjafnlega, afsannar það ekki
að vinnuskólar og liæfileg þegnskylduvinna séu liapparáð i
mörgum tilvikum.
H ér er aðeins vikið að einum þeim framkvæmdum í upp-
eldis- og menningarmálunum, sem ekki mega gleymast, þótt
bóknámsskólunum þurfi vitanlega að fjölga og breyta í sam-
ræmi við fólksfjölgunina og breyttar lífskröfur.
Nýlt hljóS úr horni
Vár kyrha liermir að nýlega liafi birzt grein í „Kommúnist-
anum“ opinberu málgagni rússneska stjórnarflokksins, þar sem
bent sé á að kirkjan sé oft sinnis nú á dögum ranglega sökuð
um syndir feðranna á tímum krossferðanna og rannsóknarrétt-
arins.
Forystumenn rétttrúnaðarkirkju nútímans í Rússlandi geri
sér Ijóst að þeir geti náð eyrum þeirra, sem fyrir utan standa,
eins og Jóhannes páfi 23. liafi líka baft fullan skilning á. Þvi
fari fjarri að kirkjan sé byltingarsinnuð, en slíkt þurfi alls ekki
að girða fyrir sameiginlegt átak kommúnista, guðleysingja og
trúaðra, í baráttu fyrir nýju og betra þjóðlífi.
Þótt ein lóa komi ekki vorinu til vegar, bendir þessi rödd
samt til betri tíðar. Þar kemur að ógerlegt verður að skipta
lieiminum í austur og vestur og telja allt svart eða bjart eftn'
því, bvoru megin járntjaldsins það er.
Kristindómurinn verður lieldur ekki kveðinn niður í Rúss-
landi, live margir valdamenn sem þess kunna að óska.