Kirkjuritið - 01.04.1965, Síða 29

Skáldin og kirkjan
(SíSari hlutí)
Bundgárd Poulsen, /. 1918 — -— -—
-— Hvað tel jið þér krislni?
Hið mannlega. Ekkert sem snertir presta né páfa. Það,
sem gildir er persónnleg afstaða nianns til Jesú. Sumir segjast
vera heiðingjar; ég vildi fúslega vera það, en skil ekki hvernig
það er unnt. Eftir að liafa kynnzt Jesú geta menn ekki verið
lieiðingjar. Ég lít á Jesú sem góðan félaga, •— hann sagði margt
£ott um hið almannlega. Er því liægt að vera lieiðingi? Nei.
Hitt get ég ekki liðið, að kirkjan sem voldug.stofnun noti sér
Jesú sér til framdráttar. Blátt áfram af því að Jesús stendur fyrir
l,tan kirkjuna. Hann er maður, sein þekkir Guð, og það er
sennilegast eitt af því ægilegasta, sem til er — að þekkja Guð.
Jesús leitar ekki liælis í neinni kirkju, hann stendur algjör-
lega frjáls á eigin fótum. Hann leiðir oss frain fyrir Guð —
fr'am lijá kirkjunni. Kirkjan er ekki til fyrir honum. Kirkjan
et misskilningur ... Jesús var í sjálfu sér blátt áfram vanalegur
oiaður, sem bundnir voru þungir haggar, sem liann einn var
^*r um að leysa.
Svo langar mig til að taka fram, að ég lít á Jesú sem jafnaðar-
t'iann. Ég álít jafnaðarmennskuna óhugsanlega án Jesú — því
Jesús er andhorgari. Og andstæður blekkingunni og öllu
óekta í lífinu.
— Eruð þ ér þeirrar skoðunar að kirkjan hafi ekki skilið og
l3ar af leiðandi ekki flutt það, sem Jesús ætlaðist til á þann
'eg, að það hefði sitt tilætlaða gildi fyrir mennina?
. ‘ Því er haldið fram að J esús væri óþekktur án kirkjunnar.
k'g tel öllu lieldur að J esús hafi gert kirkjuna óþarfa. Kirkjan