Kirkjuritið - 01.04.1965, Síða 32

K I It K J U 1!I T1D
222
kalla varpað með blessun liennar. Það finnst mér hreinasta
brjálæði. Yfirleitt virðist mér kirkjan vera svo flækt í pólitík-
inni, að liún bafi misst það sem máli skiptir út úr höndunum á
sér; starfsmyndirnar eru einar eftir.
— Er liér um nokkurn kristilegan skáldskap að ræða nú-
orðið.
— Mér finnst ljóst að svo sé ekki. Þó eru alltaf einstaka sálir
svo vingjarnlegar í garð kristninnar, að þeim tekst að bræða
talsverðan kristindóm í listsköpun sína; en það er sennilega
lireinn misskilningur að vera nokkuö að því.
Ulla Ryum, f. 1937 ------
— Hlýtur það að leiða til andlegrar baráttu að vera kristinn
jafnframt því að vera listamaður?
— Já, það getið þér verið viss um. Fyrsta bókin mín snerist
um slíka baráttu. En öll umhugsun um mannlífið liefur þetta
sennilega alltaf í för með sér . . . Hneigöist maður að sósíalisma
.. . og gelur maður annað nú á dögum, finnst mér erfitt að
komast lijá að vera kristinn. Náungakærleikur og bræðralags-
tilfinning eru bæði kristilegar og félagslegar dyggðir. Sanit
virðist ekki unnt að sameina kristni og sósíalisma ... Mér verður
iðulega liugsað lil þessara orða, sem kaþólskur prestur ritaði
nýlega: Vér eigum ekki sannleikann beldur á sannleikurinn
oss.
Fjölmargir kristnir nienn gera sig bera að vanþekkingu a
Biblíunni, einkum guðspjöllunum. Menn láta sér „uppbygg1"
legar“ ræður og rit nægja. En þvílíkt álit ég eins konar afvega-
leiðslu ... Ég kynntist trúboði livítasunnumanna í Norður-Sv1-
þjóð; það var óhugnanlegt að vita til þess livernig fólk var húð-
flett með orðum Krisls. Maður kemst ekki bjá að verða liugs-
andi út af slíkum „kristindómi“.
— Hvað um afstöðu kirkju og ríkis . ..?
•— Kirkju og ríki á að aðskilja. Þjóðkirkja leiðir lil almenns
sljóleika. Kristindómurinn á að vera snar þáttur í lífi manua,
í gleði og sorg og knýja þá til að viðbalda kirkjunni. Og í þessu
sambandi langar mig til að koma því að, að það á að afneina
kristindómsfræðsluna í skólanum, að mínu áliti. Það á livorki