Kirkjuritið - 01.01.1966, Blaðsíða 10

4
KIItKJ UICITIÐ
Þetta var sakarefnið. Hvernig var liægt að þola það, að dæmt
nafn dauðs manns, sem átti að vera gleymdur, væri nefnt, ját-
að, notað á þennan veg? En Pétur segir og dregur livergi af, veit
þó, að nú er líf lians í veði: Jesús hinn krossfesti er liér upp-
risinn, máttugur og sigrandi, og svo sem kraftur lians og nafnið
hans hefur gefið þessum sjúka manni lieilsu, svo að liann
stendur lieilbrigður fyrir augum yðar, eins er það hann, Jesús,
sem gefinn er öllum lieimi, öllu mannkyni til endurreisnar, lil
nýrrar lieilsu, til sálulijálpar. Og það er enginn annar í alheimi
slíkur, enginn frelsari til nema liann.
Þannig talaði Pétur. Þetta var ræðan lians. Gat hann ekki
orðað þetta á annan veg? Þurfti hann að ganga svona beint
í berhögg við álit, sannfæringu og vilja þeirra, sem liöfðu líf
lians á valdi sínu og framtíð kirkjunnar, ungrar og veikrar, á
valdi sínu, mannlega skoðað liöfðu þeir alla aðstöðu til þess að
merja þessa nýju hreyfingu undir liæli sínum. Fór ekki Pétur
nokkuð geist og óvarlega?
Hann átti ekki um neitt að velja. Það sem ég lief, það gef ég
þér. Það gilti líka um þessa menn, andstæðinga, ákærendur,
dómendur. Hann gat tekið allt tillit til þessara áheyrenda
sinna, en að svíkja þá um saimleikann, þennan sannleika, mátti
liann ekki, gat hann ekki. Og liann vissi það nú til fulls, að
framtíðin var örugg í fylgd Drottins Jesú, livað svo sem í skær-
ist, en engin án lians.
II.
Hið nýja ár, sem nú er runnið, kemur til vor frá föður aldanna
og eilífðarinnar undir merkjum lians, sem lieitir Jesús, í nafni
hans, sem fæddist á jólum, lians, sem á krossi dó og af gröf-
inni reis til þess að vera frelsarinn, vera með oss allar stundir,
berjast til fullnaðarsigurs með oss og fyrir oss. Það sem ég
lief það gef ég þér, segir eilífur, góður Guð við mig og þig í
dag, í nafni Jesú Krists frá Nazaret þá gakk þú. Hvað fram-
undan er á veginum er liulið augum þínum, bæði skuggar og
skin, en liann vill fara fyrir þér og ganga veginn með þér, liann,
sem segir: Ég er Ijós heimsins, sá, sem fylgir mér, mun ekki
ganga í myrkrinu, lieldur liafa ljós lífsins.
Því berst rödd kirkjunnar til þín á þessum morgni, að hún á
að minna þig á þetta, skila þessu til þín. Það er hennar erindi.