Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1966, Blaðsíða 13

Kirkjuritið - 01.01.1966, Blaðsíða 13
KIRKJURITIÐ 7 sanilegu eru að brugga mannkyni banaráð, ef ekki verður breyting, og þá á ég ekki eingöngu við atómsprengjur, Þótt sá voði sé ærinn og nú ekki lengur á einni liendi, heldur margra, °g ekki ástæðulaust að ugga um ábyrgðina á bak við það vald. En guðlaus þekking og tækni liefur fleiri ógnir og óbeillavegu en atómfárið. Og hér á voru landi og þjóðlífi. Göngum vér til góðs göt- nna fram? Það þarf margt að breytast. En í bvaða átt? Nœr honum, Seni einn gjörir alla liluti nýja, nær honum, sem gjörði Pétur sterkan, undir vald hans, sem gefinn er til þess að lýsa þeim, sem búa í myrkri og skugga dauðans og beina fótum vorum á friðarveg. Ekki er lijálpræði í neinum öðrum. Ég þarf að Þreytast til líking ar við hann, þú þarft að verða tengdari bon- l,,n’ styrkari í bonum, kirkjan þarf að styrkjast í samfélaginu 'ið Drottin og í krafti máttar bans. ÞaS er breytingin, sem þarf. J>ag sé vor nýársósk og bæn. 1 þeirri bæn skyldi lifað og starfað á nýju ári. Þá koma endurlífgunartímar frá augliti Orottins. Ég las einhverntíma lítið kver, sem heitir: Síðustu bréf frá Stalingrað. Þar endar ungur hermaður síðasta bréf sitt til unn- nstu sinnar með þessum orðum: „Á morgun á ég að fara yfir síðustu brúna. Þetta er líkingamál um dauðann, en þú veizt, að mér liefur alltaf þótt gaman að tala í myndum . . . Réttu mér böndina þína, að leiðin verði nú ekki of erfið“. Svo lauk ðann bréfinu. Skrefin eru fljótstigin frá einum degi til annars og þó er lver flagur eins og sú brú, sem brotnar að baki um leið og gengin er. Og aldrei sjáum vér yfir á bakkann binum megin fyrr en brúin er fallin. Það er gott að eiga vinarhönd að styðjast ' 'p’ Einhverntíma kemur að síðustu brúnni. Hvar er hjálpar- londin þá? Það er einn sem lieyrir og á þá bönd sem alltaf nær ng alltaf lijálpar, einnig þegar stíga skal skrefið mikla út í 'inztu óvissuna, þar sem veginn þrýtur og bver brú að baki er notin og öll mannleg samfvlgd er á enda. Og á morgni nýs árs stendur hann við brúna og segir: Hér er böndin mín, kom í 111,1111 nafni, kom með mér. Það segir Jesús Kristur og eigi er annað nafn sem oss sé ætlað fyrir liólpnum að verða. 1 lians nafni: Gleðilegt ár. Amen.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.