Kirkjuritið - 01.01.1966, Blaðsíða 11

KIRKJURITIÐ
5
MeSan stundir koma og fara, ár og aldir lieilsa og kveðja og
mannheimur stendur, mun þessu skilað, þetta boðað sem mann-
kynsins hjálp og von. Ekki er hjálpræði í neinum öðrum. En
^'já honum er lijálpræði. Það sem ég liefi, það gef ég þér.
Hjarnan er kirkjan á ákærubekk, nú eins og fyrr, bæði vegna
fortíðar sinnar og nútíðar. Þegar Pétur var tekinn og kærður
var saga kirkjunnar stutt. Nú er hún orðin löng. Þar er ekki allt
amælislaust, þ ví fer fjarri. Verum ekki blindir á liennar sakir.
En því síður megum vér gleyma því sem hún liefur gefið.
Hingað kom maður austan frá Indónesíu í fyrra. Hann til-
heyrir lútherskri kirkju austur þar, sem er svolítil gróðurvin
kristindóms í lieiðnu umhverfi, liún festi þar rætur aðeins fyrir
hundrað árum. Þessi maður sagði við mig á þessa leið: Það er
auðveldara fyrir ykkur Islendinga að gera ykkur grein fyrir því,
hvernig landið ykkar væri ef Golfstraumurinn liefði ekki lagt
leið sína liingað norður og austur, lieldur en að gera ykkur hitt
> hugarlund, livernig sagan væri og þjóðlífið, ef Jesús Kristur
hefði ekki komið liér við. Og þið liafið flestir betri skilyrði til
þess að dæma um það, livernig þið mynduð bjarga ykkur ef
þið væruð skyndilega einir í indverskum frumskógi eða suður
á Saliara en að meta hitt, hvernig það væri fyrir ykkur að lifa
í landi, þar sem aldrei hefði verið kennt í nafni Jesú Krists.
Þetta sagði hann. Þannig leit hann á það, hvað kirkjan hef-
l,r gefið Islandi.
Kirkjan er einnig ásökuð fyrir það, hvernig liún er í dag.
Hún er heldur ekki ámælislaus í nútíðinni. Hvað vantar liana?
Ég hugsa um Pétur. Hann slapp við ákæru, þegar hann
hrást. Þegar hann var orðinn sterkur í Drottni sínum, var liann
ákærður, síðast krossfestnr. Hann var ákærður og af lífi tek-
®n af því að liann átti að vera öðruvísi, sögðu menn, liann átti
ekki að vera svona óbilgjarn, liann átti að halda áfram að vera
®á Simon Pétur, sem liann var í Hallargarðinum, þægilegur,
voðfelldur, mjúkur, eftirlátssamur við ambáttina, sem liafði
nienninguna á bak við sig og meirihlutann og valdið. Ertu viss
nni það? Átti Pétur að vera öðruvísi, og þá livernig?
Kirkjan á að breytast, en hvernig? Pétur gat ekki komið til
móts við óskir sinnar samtíðar þegar af þeirri ástæðu, að þær
óskir voru liarla sundurleitar, sitt úr liverri átt. Og eins er í dag.
Hegar talað er í dag til kirkjunnar í nafni nútímans, í nafni nú-