Kirkjuritið - 01.01.1967, Síða 25

KIRKJ URITIÐ
19
Þetta er ljót ásökun. Því miður er sannleikurinn sá að bæði
margir kristnir nienn, Arabar og menn annarra trúarbragða
hafa alltaf um aldirnar þverbrotið gegn anda trúkenninga
sinna í þessu máli. Og er vissulega þörf að allir vakni og kveði
ttiður þennan liryllilega ósóma.
'V .'
* ’ uarornar
Ijóðabókin, sem langmesta athygli vakti fyrir jólin og rann
ut’ Var Lauf og stjörnur Snorra Hjartarsonar. Hann er frægt og
faguryrt skáld.
Mér finnst þarna kenna nokkurs trúartóns, meir en í fyrri
bókuni Snorra.
I kvæði, sem liefur að baksviði sögnina um flótta Maríu og
Jósefs nieð barnið til Egyptalands, segir:
Ég lieyrði þau nálgasl
í húminu, beið
á veginum rykgráum veginum.
Og ég sagði: þið eruð
þá enn sem fyr
á veginum flóttamannsveginum,
en bvar er nú friðland
livar fáið þið leynzt
með von ykkar von okkar allra.
(Ég heyr&i þau nálgast)
1 kvæðinu: Ef til vill, lý sir höfundur því er bonum tekst að
)sa unga af gaddavír. Vonar bann, þegar unginn hverfur í
• n§nióinn, að lífið og græn jörðin kunni að græða sár hans.
Og ef til vill fagnar hann
upprisunótt
fuglinn minn með brjóstið tætt
og blóð undir vængjum.