Kirkjuritið - 01.01.1967, Page 36

30
K I It KJUItlTIÐ
GuSsdýrkun nútímans.
Þessir ínenn liöfðu þó einliverja liugmynd um hæðir og dýptir
tilverunnar. Nýjar kynslóðir komu, sem Iivorki trúðu á himin
eða helvíti, og þeirra líf varð hálfu leiðinlegra. Sú menning
er hehlur ekki án vitnishurðar. Nú byrgja menn sig ekki inni
í kirkjum til að gráta yfir syndum sínum, lieldur hoppa þeir
yfir dansgólf með ferlegum liávaða, drekka sér til óbóta og
fljúgast á undir veizlulokin.
Yfir þessa guðsdýrkun eru líka reist vegleg musteri. 1 voru
landi, þar sem lengi var talið hneyksli að byggja myndarlega
kirkju, liafa verið byggð félagsheimili fyrir milljónir yfir lielgi-
liahl af jiessu tagi, og sér enginn eftir því. Síðan láta menn
nokkra lögregluþjóna standa yfir sér við skemmtunina, til þess
að ekki liljótist stór vandræði af.
Dýrðlingar miðalda áttu ekki svo mikið sem hjólbörur. Nú
aka ekki aðeins „vitstola konur í gylltum kerrum“ eins og
Jóbann Sigurjónsson komst að orði, heldur aka unglingar, sem
ekki er sprottin grön, bifreiðum ineð hundrað liestafla vél, eins
og þeir eigi lífið að leysa og verður af mikið mannfall. Öllum
liggur svo mikið á, að ekið er yfir börn og gamalmenni, seni
ekki geta forðað sér, en hlóð þessara sakleysingja lirópar í
himininn.
Þegar liöf. Sólarljóða kom í Kvöldheima sá liann livar:
sviðnir fuglar,
er sálir váru,
flugu svá margir sem mý.
Nú koma jafnvel ekki liinir lærðustu menn auga á þennan
sviðna fugl og draga í efa að mannskepnan liafi sál. Hvað
skyldi hún þá liafa að gera með andlega liluti? Nei, það eru
veraldlegir hlutir, sem við girnumst og mikið af þeim.
Hvers vegna drekkur Jeppi?
Það er ekki eingöngu fyrir það, hvað skemmtanirnar eru yfir-
leitt leiðinlegar, liljómlistin hönnuleg eins og sá „grimmilegi
gnýr“, sem verður af kveinstöfum fordæmdra, að menn drekka
frá sér ráð og rænu, og væri þetta þó útaf fyrir sig ærin ástæða.
Jeppi drekkur af því að undirvitund hans segir lionum, að það